و آنگاه بلافاصله تأیید قرآنی در این موضوع مهم ولایت را یاد آور شده و شان نزول آیه ولایت در مورد علی علیه السلام پس از اعطای انگشتری به سائل را بدین صورت مطرح می فرمایند :
«وَقَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ تَبارَكَ وَ تَعالي‏ عَلَي بِذالِكَ آيَةً مِنْ كِتابِهِ هِي» « إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ »
«و خداوند تبارک و تعالی آیه ای بر من نازل فرموده که سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده اند همانها که نماز را برپا می دارند، و در حال رکوع، زکات می دهند.»
با بیان این آیه شریفه توسط پیامبر صلی الله علیه وآله، آنحضرت اذهان عمومی را متوجه واقعه ای می نمایند که قبل از غدیر رخ داده است و خداوند بواسطه ی این واقعه ، صاحب مقام ولایت و سرپرستی را بعد از خدا و رسول معرفی نموده است.
و بدین صورت در روز غدیر مردم شاهد یک اعلانی بودند که قبلا مقدمات آن فراهم شده بود و آنها با موضوع ولایت و سرپرستی علی علیه السلام بعد از پیامبر صلی الله علیه وآله بیگانه نبودند.
وآنگاه در ادامه می فرمایند :
«...وَ عَلِي بْنُ أَبي طالِبٍ الَّذي أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَي‏الزَّكاةَ وَهُوَ راكِعٌ يُريدُاللَّهَ عَزَّوَجَلَّ في كُلِّ حالٍ. »
«...و قطعاً علی بن ابیطالب نماز بر پا داشته‌ و در رکوع زکات پرداخته و پیوسته خداخواه است .»
آیه 55 سوره مائده به «آیه ولایت» شهرت یافته و در این آیه آمده است: «ولیّ» شما فقط خدا، پیامبر و مؤمنانی هستند که نماز را به پا داشته، در رکوع زکات می‌دهند بر اساس روایات فراوانی در منابع شیعه و اهل سنت، این آیه در شأن امام علی علیه السلام نازل شده است.
بر پایه این روایات که برخی از آن‌ها با اندکی تفاوت نقل شده، فقیری وارد مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله شد و تقاضای کمک کرد؛ ولی کسی چیزی به او نداد او دست خود را به آسمان بلند کرد و گفت: خدایا! شاهد باش که من در مسجد رسول تو تقاضای کمک کردم؛ ولی کسی به من چیزی نداد. در همین حال، علی علیه السلام که در حال رکوع بود، با انگشت کوچک دست راست خود اشاره کرد. فقیر نزدیک آمد و انگشتر را از دست حضرت بیرون آورد و این آیه نازل شد.
ابوذر غفاری نیز همین شأن نزول را روایت کرده و در ادامه آورده است: در آن هنگام، پیامبر صلی الله علیه و آله در حال نماز بود و این ماجرا را مشاهده کرد. هنگامی که از نماز فارغ شد، سر به سوی آسمان برداشت و گفت: خدایا! برادرم موسی از تو خواست که روح او را وسیع و‌ کارها را بر او آسان کنی و گره از زبانش بگشایی تا مردم گفتارش را درک کنند و نیز تقاضا کرد هارون را که برادرش بود، وزیر و یاورش قرار دهی و به وسیله او بر نیرویش بیفزایی و در کارهایش شریک سازی.
خداوندا! من محمد، پیامبر و برگزیده توام. سینه مرا گشاده کن و کارها را بر من آسان ساز. از خاندانم، علی علیه السلام را وزیر من گردان تا به وسیله‌اش پشتم قوی و محکم شود. هنوز دعای پیامبر صلی الله علیه و آله پایان نیافته بود که جبرئیل آیه ولایت را نازل کرد.
ادامه دارد...

برگرفته از کتاب شرح موضوعی خطبه غدیر (محمدرضا شریفی)