غدیر
  • 03134490296
  • 09118000109
  • این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

«العَاصِم لِلصَّالِحِينَ»(قسمت دوم)

عاصميّت خداوند متعال:

(قسمت دوم)

«العَاصِم لِلصَّالِحِينَ»
نگهدارنده و نگهبان شايستگان.

جهان، سراسر به دست قدرت و تدبير خداوند مي چرخد و همه كاره ي آن مي باشد.

«تَبارَكَ الَّذي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدير» (1)
بزرگوار [و خجسته‏] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست.

به هر كسي بخواهد جزاي اعمالش را مي دهد و ضرر مي رساند و از هر كسي هم كه خواست، در مي گذرد. به هركسي از بندگانش اراده كند خيري برسد، هيچ كسي ياراي مقابله و جلوگيري آن را ندارد و هر كسي را كه بخواهد ضرر ببيند، هيچ كس نمي تواند دفع آن نمايد. اين حقيقت وعده خداوند است كه فرمود:

«وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ يُصيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيم‏» (2)
و اگر خدا به تو زيانى برساند، آن را برطرف ‏كننده‏اى جز او نيست، و اگر براى تو خيرى بخواهد، بخشش او را ردّ كننده‏اى نيست. آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مى‏ رساند، و او آمرزنده مهربان است.

كشتي ها را بر درياها جاري كرده است و به راحتي مي تواند با يك طوفان يا گردباد كشتي و سرنشينان را غرق كند، بدون اين كه كسي بتواند مانع از آن شود؛چنانچه خداوند در قرآن مي فرمايد:

«وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ* وَ خَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ ما يَرْكَبُونَ * وَ إِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلا صَريخَ لَهُمْ وَ لا هُمْ يُنْقَذُونَ * إِلاَّ رَحْمَةً مِنَّا وَ مَتاعاً إِلى‏ حينٍ» (3)
و نشانه‏ اى [ديگر] براى آنان اينكه ما نياكانشان را در كشتىِ انباشته، سوار كرديم. و مانند آن براى ايشان مركوبها[ى ديگرى‏] خلق كرديم. و اگر بخواهيم غرقشان مى‏ كنيم و هيچ فريادرسى نمى‏ يابند و روىِ نجات نمى‏ بينند. مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازيم.

هر چقدر صاحبان قدرت خود را به زحمت بيندازند تا عليه او مكر و حيله اي به كار گيرند، سرانجام عاجز و ناتوان خواهند شد.

«وَ قَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَ إِنْ كانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبال‏» (4)
و به يقين آنان نيرنگ خود را به كار بردند، و [جزاى‏] مكرشان با خداست، هر چند از مكرشان كوهها از جاى كنده مى ‏شد.

خداوند متعال در جاي ديگر اوج ناتواني و بيچارگي آنها را به نمايش مي گذارد:

«يا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَيْئاً لا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوب‏» (5)
 اى مردم، مَثَلى زده شد. پس بدان گوش فرا دهيد: آنان را كه غير از خدا به درگاهشان دعا مى كنيد، هرگز [حتى‏] مگسى نمى ‏آفرينند، هر چند براى [آفريدن‏] آن اجتماع كنند، و اگر آن مگس چيزى از آنان بربايد نمى‏ توانند آن را بازپس گيرند. طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.

خلاصه اين كه تنها عاصم و حافظ در عالم خداوند متعال است. آن زماني كه زمين را آب فرا گرفت و حضرت نوح (عليه السلام) و پيروانش در كشتي سوار شدند، فرزند خوانده او گمان كرد كه مي تواند از عذاب الهي بگريزد. نوح (عليه السلام) او را به سوي خود فراخواند:

«... وَ نادى‏ نُوحٌ ابْنَهُ وَ كانَ في‏ مَعْزِلٍ يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا وَ لا تَكُنْ مَعَ الْكافِرين» (6)
و نوح پسرش را كه در كنارى بود بانگ زد: «پسرم، با ما سوار شو و با كافران مباش.»‏

امّا او به خيال اين كه مي تواند چاره اي براي رهايي از عذاب بيابد، گفت:

« ... سَآوي إِلى‏ جَبَلٍ يَعْصِمُني‏ مِنَ الْماء ...»(7)
«به زودى به كوهى پناه مى‏جويم كه مرا از آب در امان نگاه مى‏دارد.»

حضرت نوح (عليه السلام) از باب دلسوزي و شفقت پيامبرانه و پدرانه به او گفت:

« ... لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلاَّ مَنْ رَحِم‏ ...» (8)
امروز در برابر فرمان خدا هيچ نگاهدارنده‏اى نيست، مگر كسى كه [خدا بر او] رحم كند.

پي نوشت ها:

1. الملك: 1
2. يونس: 107
3. يس: 44 - 41
4. إبراهيم: 46
5. الحج: 73
6. هود: 42
7. هود: 43
8. هود: 43

موسسه فرهنگی هنری غدیرستان کوثر نبی صلی الله علیه و آله و سلم

 

غدیر,غدیرخم,غدیرشناسی

غدیر