(كافى: ج ٢، ص ۵٢٨. فيض العلام: ص ٢۰۰. بحار الانوار: ج ۴٩، ص ٢٩٢. مستدرك سفينة البحار: ج ۶، ص ٢٩۵. منتخب التواريخ: ص ۵٧٨)
دو سال پس از وفات حضرت معصومه سلام الله عليها به شهادت رسيدند. سن مبارك حضرت ۴٩ يا ۵۵ سال بوده است.
(كشف الغمة: ج ٢، ص ٢۶٧. بحار الانوار: ج ۴٩، ص ٢٩٢)
بنابرنقلى در ٢٧ صفر حضرت امام رضا عليه السلام به شهادت رسيده ‏اند
(تاج المواليد: ص ۵۰)
ولى مشهور آخر ماه صفر است. در ٢٨ صفر مأمون انگور مسموم يا آب انار زهرآلود را به اجبار به حضرت امام رضا عليه السلام‏ خورانيد.
(ارشاد: ج ٢، ص ٢٧۰. مستدرك سفينة البحار: ج ۶، ص ٢٩۵. جلاء العيون: ص ۵۵١. مروج الذهب: ج ۴ص ٢٨. بحار الانوار: ج ۴٩، ص ٢٩٨)
آزارهاى مأمون نسبت به حضرت:
مأمون از آزار و جسارت نسبت به حضرت كوتاهى نكرد، و حتّى حضرت را سه ماه در سرخس مقيداً زندانى كرد.
(منتخب التواريخ: ص ۵٨۰)
پس از ولايت عهدى، ابتداى گرفتارى آن حضرت به خاطر معاشرت با مأموران منافق ملعون بود. او به حسب ظاهر در تعظيم و احترام حضرت می ‏كوشيد، اما در باطن با آزار و اذيت حجت خدا را به مرگ خويش راضى نموده بود.
مسموميت حضرت:
ياسر خادم می ‏گويد: هر جمعه كه آن حضرت از مسجد جامع مراجعت می ‏كرد، با بدنى عرق دار و غبار آلود دستها را به درگاه الهى بر می ‏داشت و می ‏فرمود: «بار الها اگر فرج و گشايش كار من در مرگ من است، مرگ مرا برسان». آن حضرت پيوسته در غم و حزن بود تا در غربت رحلت فرمود.
(فيض العلام: ص ٩٩. تتمة المنتهى: ص ٢٨۰. وسائل الشيعه، ج ٢، ص ۶۵٩)
مأمون پس از آنكه يك شبانه روز امر شهادت آن حضرت را كتمان كرد سراغ محمد پسر امام صادق عليه السلام ‏و جماعتى از آل ابوطالب فرستاد تا سلامت بدن امام را ببينند، و پس از آن شروع به گريه و زارى نمود!!
(ارشاد: ج ٢، ص ٢٧١)
دفن بدن مبارك حضرت:
پس از غسل و كفن و نماز بر بدن شريف حضرت كه توسط امام جواد عليه السلام انجام شد آن حضرت را جلوى قبر هارون در خانه حميد بن قحطبه، مكان فعلى دفن كردند.
( ارشاد: ج ٢، ص ٢٧١. فيض العلام: ص ٩٩)
بنابر بعضى روايات مأمون از ترس فتنه مردم دستور به دفن شبانه حضرت داد.
(ارشاد: ج ٢، ص ٢٧١. فيض العلام: ص ٩٩)
مدّت امامت آن حضرت ٢۰ سال بود.
(ارشاد: ج ٢، ص ٢۴٧)
سن شريف امام جواد عليه السلام هنگام شهادت امام رضا عليه السلام ٧ سال و چند ماه بود.
(ارشاد: ج ٢، ص ٢٧١. فيض العلام: ص ٩٩)
اقوال شهادت آن حضرت عبارتند از: ٢٣ ماه رمضان
(كشف الغمة: ج ٢، ص ٢٩٧. العدد القوية: ص ٢٧٧)
١٧ صفر
(مصباح كفع می : ج ٢، ص ۵٩۶)
٢٧ صفر
(تاج المواليد: ص ۵۰)
١۴ صفر
(منتهى الامال: ج ٢، ص ٣١٢، ٢١ ماه رمضان (منتخب التواريخ: ص ۵٧٧)
و ٢٣ ذى القعده.
(منتخب التواريخ: ص ۵٧٧. العدد القويه: ص ٢٧۵)
بزرگان شيعه در كتب مختلف ماه شهادت را صفر و روز آن را اكثراً آخر صفر ذكر كرده ‏اند، ولى ٢٩ يا ٣۰ روز بودن ماه صفر در سال شهادت را ذكر ننموده‏ اند.