(ارشاد: ج ٢، ص ١٣٣. اعلام الورى: ج ١، ص ۴٢۰. كشف الغمة: ج ٢، ص ۴۰. توضيح المقاصد: ص ٣. مسار الشيعه: ص ٢۵. كافى: ج ٢، ص ۴٨۴. تهذيب شيخ طوسى: ج ۶، ص ۴٢. زاد المعاد: ص ٣۰۶. معالى السبطين: ج ٢، ص ۵. مصباح كفع می : ج ٢، ص ۵٩۴. مصباح المتهجد: ص ٧١٢. مقاتل الطالبين: ص ٧٨).
- اين روز، روز باريدن خون از آسمان است، و روزى است كه شهادت اهل بيت و اصحاب امام حسين عليه السلام در آن به وقوع پيوسته است. (زاد المعاد: ص ٣۰٧ ٣۰۶).
- چهار هزار ملك در اين روز به زمين كربلا براى نصرت آن حضرت آمدند، و چون اجازه نيافتند تا ظهور حضرت مهدى عليه السلام گريه كنان نزد قبر آن حضرت ماندگارند. در اين روز ترك خوردن و آشاميدن بخصوص از غذاهاى لذيذ مناسب است.
(توضيح المقاصد: ص ٣. مسار الشيعه: ص ٢۵)
٢ - شهادت حبيب بن مظاهر اسدى كوفى.
٣ - شهادت مسلم بن عوسجه.
۴ - شهادت حر بن يزيد رياحى.
۵ - شهادت جون مولى ابى ذر الغفارى.
۶ - شهادت همسر وهب، به دست رستم غلام شمر.
(منتخب التواريخ: ص ٢٨٨)
٧ - شهادت شبيه ترين مردم به رسول خدا صلّى الله عليه و آله، على اكبر عليه السلام فرزند بزرگ سيّد الشّهداء عليه السلام عموى والامقام حضرت صاحب الامر عليه السلام.
٨ - شهادت قاسم بن الحسن عليه السلام.
٩ - شهادت عبدالله بن الحسن عليه السلام.
١۰ - شهادت قمر منير بنى هاشم حضرت عباس بن على بن ابى طالب عليه السلام.
١١. شهادت مولانا الرضيع باب الحوائج على اصغر عليه السلام.
١٢ - آمدن ذوالجناح با يال و كاكل خونين به سوى خيمه فاطميات براى آوردن خبر شهادت آن حضرت.
١٣ - ماتم و ناله و گريه پردگيان حرم بر سيّد الشّهداء عليه السلام و اولاد و بستگان و اصحاب آن حضرت.
١۴ - غارت اموال از خيام امام حسين عليه السلام.
١۵ - فرار فاطميات و علويات در بيابانها بعد از شهادت آقا و سرورشان اباعبدالله عليه السلام.
١۶ - غارت كردن لباس و زره و. . . از بدن مطهر شهداى كربلا.
١٧ - جدا شدن سرهاى مطهر امام حسين عليه السلام و اهل بيت و اصحاب آن حضرت.
١٨ - به آتش كشيدن خيمه هاى آل الله ، فرزندان رسول خدا و على مرتضى و فاطمه زهراء عليهم السلام.
١٩ - شهادت دختران كوچك در كنار خيمه ها.
٢۰ - گريه و ماتم بر سيّد الشّهداء عليه السلام و عزاى زمين و زمان، عرش و آسمان، جن و انس و ملك و وحوش بر آن حضرت.
در اين روز ملكى ندا كرد: اى امت ظال می كه عترت پيامبر خود را كشتيد، خداوند شما را موفق به درك عيد فطر و قربان نفرمايد.
(بحار الانوار: ج ۴۵، ص ٢١٨. وسائل الشيعه: ج ۴، ص ٢١٣)
