چون خبر به پيامبر صلّى الله عليه و آله رسيد ابولبابه را در مدينه گذاشته همراه با دويست نفر از مهاجرين و انصار و در رأس آنها امیرالمومنین عليه السلام به سوى عريض حركت كردند.

ابوسفيان چون با خبر شد كه پيامبر صلّى الله عليه و آله با عجله به آنجا می آيد، به لشكر خود دستور داد تا انبار هاى سويق را كه براى آذوقه با خود آورده بودند ريخته و سبكبار فرار كنند. مسلمانان وقتى رسيدند آنان گريخته بودند. لذا انبارهاى سويق را برداشته مراجعت نمودند. به همين دليل اين غزوه را «ذات السويق» گويند.

(منتهى الامال: ج 1، ص 58)