تا ياس خيالِ تو بگشود سحر، آغوش
جان همه جانان گَشت از نَكهَت آن مدهوش
در وصف تو چون آيد خونِ سخنم برجوش
بلبل شده است خاموش، قمريست سراپاگوش
زآنكه همه مشتاقند بر قدح شه مردان