اجتماع كسانى كه فرهيخته و دلسوخته غديرند، و با برنامه ريزى ها و طراحى هاى متناسب و به موقع مى توانند زمام كاروان غدير را در دست بگيرند و آن را به بهترين وجه هدايت كنند، از انگيزه هاى بناى غديرستان به حساب مى آيد. امروزه با شكوفايى غدير، احساس مى شود صاحبان فكر و ايده بسيارى توان خود را براى غدير در طَبَق فداكارى گذاشته اند، اما فاصله آنها از يكديگر باعث ناهمانگى و هدر رفتن پتانسيل ها و عدم همفكرى بين آنها شده است.
وقتى مركزيتى بتواند اين افكار دلسوزانه را به يكديگر نزديك كند، و هماهنگى در انديشه تبليغ غدير ايجاد نمايد، ثمرات تبليغى غدير با زحمت كمتر و هزينه صرفه جويى شده چند برابر خواهد شد، چنان كه صاحب غدير فرمود: »مَن شاوَرَ الرِّجالَ شارَكَها فى عُقولِها« (۱ بحار الانوار: ج ۷۲ ص ۱۰۴) »هر كس با ديگران مشورت كند در عقل آنان شريك شده است«.
