ندا برخاست کز ختم رسل کشتند در سجده
وصی و جانشین و یاور و داماد و بن عم را
به مزد ان همه احسان و لطف و مهربانی ها
به محراب دعا کشتند آن مظلوم عالم را
مروت بین فتوت بین عنایت بین کرامت بین
تفقد می کند با روی خونین ، ابن ملجم را
بپوش ای اسمان بر پیکر خود جامه ماتم
که زینب در بغل بگرفته امشب زانوی غم را
ز اشک سرخ و رنگ زردو رخت نیلگون از غم
چه رنگین کرده اند امشب یتیمان سفره هم را
به خرما نیست حاجت محفل اطفال را دیگر
مه نقل مجلس خود کرده اند اشک دما دم را
بغیر از یا عای ذکری ندارد بر زبان هرگز
سردار غمش گر دست و پا برند "میثم"را