غدیر
  • 03134490296
  • 09118000109
  • این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

مقدمه:

اعتقاد شیعیان این است که بر بدن مطهر یک معصوم، جز معصومی دیگر نمی تواند نماز خوانده و آنرا کفن کرده و به خاک بسپارد، و در این زمینه روایات فراوانی وجود دارد.

یکی از شبهاتی که مطرح می‌شود این است که هنگام شهادت امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) چه کسی او را غسل داده و کفن می‌کند، با توجه به‌اینکه معصوم را فقط معصوم غسل و کفن می‌دهد؟ 

پاسخ اجمالی این شبهه این است که معصوم را جز معصوم غسل نمی‌دهد و کفن نمی‌کند، این قاعده‌ای است قطعی و امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) نیز توسط سیدالشهداء (علیه‌السّلام) غسل داده می‌شود.

بر این اساس امیرالمومنین علی علیه السلام مامور بود که بدن پیامبر اکرم را نماز خوانده و غسل داده و کفن کرده و به خاک بسپارد و وقتی به این امر واجب اقدام نمود غاصبان خلافت از فرصت استفاده کرده و خلافت را غصب کردند.

البته نظیر این امر وجوبی در دیگر ائمه نیز دیده می شود که به اذن خدا با این که از معرکه دور بوده اند برای نماز و کفن و دفن به مزار معصوم قبل از خود رفته اند.

 چنانکه امام سجاد علیه السلام با اینکه همراه اسرا بود اما مامور دفن پدر بزرگوار نیز خود بوده است ، و علامه مجلسی در اینباره می نویسد: به حسب ظاهر چنین بود(که بنی اسد خود بدن امام را دفن کردند) اما در واقع امام را به غیر از امام دفن نمی کند. 

حضرت امام زین العابدین علیه السلام به اعجاز امامت آمد و جسد مطهر آن حضرت و بلکه سایر شهدا را دفن کرد

 نیز در جریان شهادت امام رضا علیه السلام که در طوس به شهادت رسید امام جواد علیه السلام به قدرت الهی از مدینه به طوس آمد و امور غسل و کفن امام را خود عهده دار شد

چرا باید امام را امام دفن کند؟

غسل رسول خدا (ص) توسط امام علی(ع)

روایاتی وجود دارد که در آنها حضرت علی (علیه‌السّلام) به‌عنوان متولّی غسل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) معرفی شده است، و همچنین بیان شده است که علت این امر هم به خاطر وصی بودن آن حضرت است.

هر پیغمبری را وصی او غسل می‌دهد

روایت عبدالله بن مسعود از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم):

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ اَحْمَدَ الدَّقَّاقُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا حَمْزَةُ بْنُ الْقَاسِمِ قَالَ حَدَّثَنَا اَبُو الْحَسَنِ عَلِیُّ بْنُ الْجُنَیْدِ الرَّازِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا اَبُو عَوَانَةَ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ عَنْ عَبْدِ الرَّزَّاقِ عَنْ اَبِیهِ عَنْ مِینَا مَوْلَی عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ: قُلْتُ لِلنَّبِیِّ (علیه‌السّلام) یَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ یُغَسِّلُکَ اِذَا مِتَقَالَ یَغْسِلُ کُلَّ نَبِیٍّ وَصِیُّهُ قُلْتُ فَمَنْ وَصِیُّکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ عَلِیُّ بْنُ اَبِی طَالِب (علیه‌السّلام). ..

عبد اللَّه بن مسعود گوید: به پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عرض کردم وقتی از دنیا بروید چه کسی شما را غسل می‌دهد؟ فرمودند: هر پیغمبری را وصی او غسل می‌دهد عرض کردم وصی شما کیست یا رسول اللَّه؟ فرمود علی بن ابی طالب.... [۱]

روایت سلمان فارسی از غسل پیامبر(ص)

عَنْ اَبَانِ بْنِ اَبِی عَیَّاشٍ عَنْ سُلَیْمِ بْنِ قَیْسٍ قَالَ سَمِعْتُ سَلْمَانَ الْفَارِسِیَّ.... قَالَ سَلْمَانُ فَاَتَیْتُ عَلِیّاً (علیه‌السّلام) وَهُوَ یُغَسِّلُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وَقَدْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وسلم اَوْصَی عَلِیّاً (علیه‌السّلام) اَنْ لَا یَلِیَ غُسْلَهُ غَیْرُه.... . [2]

سلمان گفت: نزد علی (علیه‌السّلام) آمدم در حالی که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را غسل می‌داد. زیرا پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به علی (علیه‌السّلام) وصیّت کرده بود که کسی غیر او غسلش را برعهده نگیرد.

غسل پیامبر (ص) از منظر امام صادق (ع)

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: در نامه مهر و موم شده‌ای که از آسمان نازل شد چنین آمده است که یاعلی تو مرا غسل بده و غیر تو کسی مرا غسل ندهد، به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) گفتم: پدر و مادرم به فدای شما! من توانایی غسل شما را به تنهایی دارم؟ فرمود: 

جبرئیل به این امر کرده و خدا نیز به آن امر کرده است. حضرت علی (علیه‌السّلام) به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: پس اگر توانایی بر این کار نداشتم آیا از دیگری کمک بگیرم تا با من باشد؟

جبرئیل فرمود: یا محمد به علی (علیه‌السّلام) بگو به درستی که خدا امر می‌کند که پسر عمویت را باید غسل بدهی، و فقط سنت بر این است که انبیاء را غسل نمی‌دهند مگر اوصیای آنها و جز این نیست که هر نبی را وصی بعد از او غسل می‌دهد؛ 

و این از حجت‌های خداست بر امت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به‌خاطر اجتماعی که کردند بر قطع آنچه که خدا به آن امرکرده است.

سپس پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: یا علی کمک کارانی هستند که در غسل من به تو کمک می‌کنند و چه خوب اعوان و برادرانی هستند؛ علی (علیه‌السّلام) فرمود:

 پدر و مادرم به فدایت! آنها کیستند؟ فرمودند: جبرائیل و میکائیل و اسرافیل و ملک الموت و اسماعیل صاحب آسمان دنیا که کمک کننده تو هستند. علی (علیه‌السّلام) فرمودند: سر به سجده شکر گذاردم و گفتم سپاس خدا را که اعوان و برادرانی برایم قرارداد که آنها امناء خداوندند. [3]

فرشتگان در غسل پیامبر(ص) به امام علی (ع) کمک کردند

روایت ابن عباس: چون رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیمار شد، گروهی از اصحابش نزد او بودند و عمار بن یاسر از میان آنها برخاست و به او گفت یا رسول اللَّه پدر و مادرم به قربانت! کدام‌یک از ما شما را غسل دهیم اگر این پیشامد به‌وجود آمد؟

فرمودند: آن وظیفه علی بن ابی طالب است؛ زیرا قصد حرکت دادن هر عضوی از من را کند فرشتگان به او کمک کنند، عرض کرد پدر و مادرم به قربانت! در این پیشامد چه کسی بر شما نماز می‌خواند؟ فرمود خاموش باش خدایت رحمت کند.

سپس پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: یا بن ابی طالب چون دیدی جانم از تنم برآمد تو مرا خوب غسل بده و با این دو پارچه لباس کفنم کن یا در پارچه سفید مصر و برد یمانی، کفن بسیار گران بر من نپوشان، مرا بردارید و ببرید تا بر لب قبرم نهید. [4]

غسل پیامبر(ص) اولین غسل میت امام علی (ع) بوده است

روایت ابی عون: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مرضی که منتهی به موتش شد، به حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: ای علی! زمانی که در گذشتم، غسلم بده، حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: ‌ای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تاکنون میتی را غسل نداده‌ام؟

 پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: همانا به زودی تو آماده می‌شوی و مقدور تو می‌شود، علی (علیه‌السّلام) فرمودند: پس غسل دادم ایشان را و هیچ عضوی از اعضا را بر نداشتم مگر اینکه از من تبعیت می‌کرد (اعضا خود حرکت می‌کرد) و فضل زیر بغل ایشان را گرفت و گفت‌: ای علی عجله کن پشتم شکست. [5]

روایت امام حسین (علیه‌السّلام):همانا علی (علیه‌السّلام) پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را غسل داد و عباس آب می‌ریخت و اسامه و شقران از دروازه، محافظت می‌کردند. [6]

آنچه از این چند روایت استفاده می‌شود، این است که تغسیل و تدفین و نماز پیامبران برعهده جانشینان آنها است و این‌کار سنتی است از پیامبران گذشته و حضرت علی (علیه‌السّلام) هم به‌عنوان وصی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) این سنت را به‌عهده داشته و متولی تغسیل و تدفین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود.

غسل و کفن و دفن امام توسط امام دیگر

روایاتی در منابع حدیثی وجود دارد که متولّی امر امام در غسل و کفن و دفنش، فقط امام بعدی است. در وصیت‌هایی که ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) درباره غسل‌شان داشته‌اند به این‌مطلب اشاره کرده‌اند که امام را فقط امام می‌تواند غسل بدهد.

غسل امام سجاد(علیه‌السّلام) توسط امام باقر(علیه‌السّلام)

قطب‌الدین راوندی چنین نقل می‌کند:.

امام باقر (علیه‌السّلام) فرمودند: پدرم علی بن حسین (علیه‌السّلام) در وصیتش بر من فرمودند: ‌ای پسرم هنگامی که از دنیا رفتم کسی جز تو متولی غسل من نگردد؛ زیرا امام را جز امام همانند او غسل نمی‌دهد. [7]

غسل امام صادق(علیه‌السّلام) توسط امام کاظم (علیه‌السّلام)

روایت ابن شهر آشوب از امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام): قَالَ مُوسَی بْنُ جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) فِیمَا اَوْصَانِی بِهِ اَبِی اَنْ قَالَ یَا بُنَیَ اِذَا اَنَا مِتُ فَلَا یُغَسِّلْنِی اَحَدٌ غَیْرُکَ فَاِنَّ الْاِمَامَ لَا یُغَسِّلُهُ اِلَّا اِمَامٌ. [8]

امام کاظم (علیه‌السّلام) فرمودند: پدرم به من وصیت کرد و فرمودند: ‌ای پسرم زمانی که از دنیا رفتم کسی غیر تو من را غسل ندهد؛ چون امام را غسل نمی‌دهد مگر امام.

غسل امام کاظم (علیه‌السّلام) توسط امام رضا (علیه‌السّلام)

روایت ابوبصیر از امام کاظم (علیه‌السّلام): روی الحسن، قال: اخبرنا احمد، قال: حدثنا محمد بن علی الصیرفی، عن علی بن محمد، عن الحسن، عن ابیه، عن ابی بصیر، قال: سمعت العبد الصالح (علیه‌السّلام) یقول: لما حضر ابی الموت قال: یا بنی لا یلی غسلی غیرک، فانی غسلت ابی، و غسل ابی اباه، و الحجة یغسل الحجة. [9]

ابوبصیر گوید: از امام کاظم (علیه‌السّلام) شنیدم که می‌فرمودند: پدرم هنگام احتضار به من فرمود: ‌ای پسرم! غیر از تو کسی متولی غسل من نشود؛ زیرا من پدرم را غسل دادم و پدرم هم پدرش را؛ و حجت را فقط حجت غسل می‌دهد.

شاهد بر اینکه این روایت، از امام کاظم (علیه‌السّلام) است، این است که لقب «عبد صالح» در روایات شیعه، منصرف به آن حضرت است؛ مرحوم تفرشی در «نقد الرجال» می‌نویسد: وکلما ورد عن ابی ابراهیم او العبد الصالح او عبد صالح او عن الفقیه فهو: الکاظم (علیه‌السّلام). [10]

هر آنچه روایت از ابوابراهیم یا عبد صالح یا فقیه آمده باشد، از امام کاظم (علیه‌السّلام) است.

طبق این چند روایت که در بعضی از آنها حصر با «الّا» بیان شده است، کسی غیر از امام و حجت خدا، نمی‌تواند متولّی امر غسل امام و حجت دیگر شود.

تاکید امام رضا(ع) بر اینکه امام باید امام را غسل دهد.

روایت ابومعمر از امام رضا (علیه‌السّلام):

الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ قَالَ حَدَّثَنَا اَبُو مَعْمَرٍ قَالَ سَاَلْتُ الرِّضَا (علیه‌السّلام) عَنِ الْاِمَامِ یَغْسِلُهُ الْاِمَامُ قَالَ سُنَّةُ مُوسَی بْنِ عِمْرَانَ (علیه‌السّلام). [11]

ابو معمر گوید: از امام رضا (علیه‌السّلام) درباره این قضیه که «امام را امام غسل می‌دهد» سؤال کردم، فرمود: سنتی است از موسی بن عمران (علیه‌السّلام).طبق احتمال علامه مجلسی وصی موسی (علیه‌السّلام) یوشع حاضر شد و موسی را غسل داد.

فان الظاهر من الاخبار ان موسی (علیه‌السّلام) غسلته الملائکة، والمراد انه کما غسل موسی المعصوم لا یغسل الامام الا معصوم، مع انه یحتمل ان یکون حضر یوشع لغسله (علیهماالسلام). [12]

ظاهر از اخبار این است که ملائکه موسی (علیه‌السّلام) را غسل دادند و مراد این است، همچنان که موسی را معصوم غسل داد امام را هم باید معصوم غسل بدهد و این احتمال هم هست که یوشع حاضر شد و موسی را غسل داد.

در این روایت امام رضا (علیه‌السّلام) در جواب ابومعمر درباره غسل امام توسط امام، این سخن وی را تایید کرده و این‌کار را از سنت پیامبران گذشته به ‌شمار آورد و با ذکر یک نمونه بیان کردند که معصوم توسط معصوم غسل داده می‌شود.

روایت احمد بن عمر از امام رضا (علیه‌السّلام) درغسل موسی بن جعفر

وشاء گوید: احمد بن عمر بود یا دیگری که گفت به حضرت رضا (علیه‌السّلام) عرض کردم: آنها (واقفیه که منکر امامت امام رضا (علیه‌السّلام) و نیز منکر وفات پدرش هستند) با ما مشاجره می‌کنند و می‌گویند: 

امام را جز امام غسل نمی‌دهد (پس چگونه می‌گویید موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) در بغداد وفات یافته، در صورتی که شما در مدینه بودید) فرمود: آنها چه می‌دانند کی او را غسل داده است؟ تو به آنها چه جواب دادی؟

 عرض کردم: قربانت، من به آنها گفتم: اگر مولایم بگوید، خودم او را در زیر عرش پروردگار غسل داده‌ام راست گفته است و اگر بگوید در دل زمین غسل داده‌ام راست گفته؛ فرمود: این چنین نگو! عرض کردم پس چه بگویم؟ فرمود: به آنها بگو من غسلش داده‌ام. عرض کردم: بگویم شما غسلش داده‌اید؟ فرمود: آری.

این روایت نشان می‌دهد که مساله غسل امام توسط امام در زمان ائمه مشهور بوده و از ضروریات به‌شمار می‌آمده است و امام رضا (علیه‌السّلام) غسل پدرش را هرچند فرسنگ‌ها از وی دور بوده است، به خودش نسبت داده است. [13]

روایت اسماعیل بن سهل با یک واسطه از امام رضا (علیه‌السّلام)

اسماعیل بن سهل گفت: یکی از اصحاب این چنین گفت ولی تقاضا کرد اسمش را نبرم؛ گفت: خدمت حضرت رضا (علیه‌السّلام) بودم؛ علی بن ابی حمزه و ابن سراج و ابن مکاری وارد شدند.

ابن ابی حمزه (رهبر این گروه واقفه) به هشتمین امام (علیه‌السّلام) گفت: «از پدران شما روایت است که کار غسل و کفن و نماز امام معصوم را جز امام معصوم انجام نمی‌دهد،

 اگر شما امام پس از پدرت حضرت کاظم (علیه‌السّلام) هستی، چرا بر پیکر او نماز نخواندی؟ حضرت در پاسخ این مرد فرمودند: «آیا حضرت حسین (علیه‌السّلام) از نظر شما امام راستین نیست؟ علی بن ابی حمزة بطائنی گفت: «چرا! » فرمود: پس چه کسی بر او نماز خواند؟

پاسخ داد: «حضرت سجاد (علیه‌السّلام)»، حضرت رضا (علیه‌السّلام) فرمودند: «امام سجاد (علیه‌السّلام) کجا بود؟ او که در زندان دژخیم اموی عبیدالله زندانی بود.»

پاسخ داد: «آن حضرت در پرتو اعجاز و قدرت ویژه امامت از زندان خارج شد و به کربلا آمد و پس از انجام امور بی‌آنکه زندانبانان بدانند، بازگشت.»

حضرت رضا (علیه‌السّلام) فرمودند: «اگر این کار بر امام سجاد (علیه‌السّلام) که آن روزها در زندان و اسارت بود ممکن باشد.

پس چرا به امام راستین دیگری که در زندان و اسارت هم نبود، ممکن نباشد که از مدینه به بغداد بشتابد و بر پیکر مطهر پدر نماز بخواند و آنگاه به مدینه باز گردد؟»  [۲۳]

آنچه از این روایات استفاده می‌شود، این است که امام را به جزء امام نمی‌تواند غسل بدهد. این مساله تا آنجایی مشهور بوده که «گروه واقفیه» از این‌راه برای صحت ادعای خویش در عصر حضرت رضا (علیه‌السّلام) استدلال می‌کردند.

 ولی امام رضا (علیه‌السّلام) با جواب نقضی به آنها، استدلال آنها را باطل کرده و ثابت کردند که امام بعدی هرچند هنگام مرگ امام قبلی در جای دوری باشد؛ ولی با عنایت و قدرت خدادادی. (طی الارض) خود را به آن امام می‌رساند و خود شخصا مراسم تدفین و تغسیل و نماز او را انجام می‌دهد.

دفن امام معصوم (ع) از منظر شیخ عباس قمی

شیخ عباس قمی دراین باره چنین می‌گوید:

اعلم انه قد ثبت فی محله انه لا یلی امر المعصوم الا المعصوم و ان الامام لا یغسله الا الامام، و لو قبض امام فی المشرق و کان وصیه فی المغرب لجمع اللّه بینهما. [۲۴]

بدان که در جای خود ثابت شده است که متولی دفن و کفن معصوم باید معصوم باشد و امام را جز امام غسل ندهد و اگر امامی در مشرق از دنیا برود و وصی او در مغرب باشد، خدا آنها را به هم می‌رساند.

کفن و دفن امام زمان  (عج)توسط امام حسین(ع)

حال با روشن شدن مساله غسل امام، می‌خواهیم بدانیم که غسل و دفن و کفن امام زمان (علیه‌السّلام) به‌عهده کدام معصوم خواهد بود؟.

روایاتی وجود دارد که در اواخر عمر حضرت مهدی (عجل)، امام حسین (علیه‌السّلام) و اصحابش زنده می‌شوند و امام زمان (علیه‌السّلام) بعد از آنکه جدش امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش را به مردم معرفی می‌کند از دنیا می‌رود و امام حسین (علیه‌السّلام)، غسل، کفن، حنوط و دفن ایشان را به‌عهده می‌گیرد.

روایاتی در بیان و تعیین مصداق آیه ۶ سوره اسراء «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَ اَمْدَدْناکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ جَعَلْناکُمْ اَکْثَرَ نَفیرا؛ [۲۵]

سپس شما را بر آنها چیره می‌کنیم و شما را به‌وسیله دارایی‌ها و فرزندانی کمک خواهیم کرد و نفرات شما را بیشتر (از دشمن) قرار می‌دهیم»، نقل شده است که به موضوع غسل و کفن و دفن امام زمان (عجل) هم اشاره کرده است.

کفن و دفن امام زمان  (عج از منظر امام صادق (ع)

روایت صالح بن سهل از امام صادق (علیه‌السّلام):: مقصود، از آیه «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ»، خروج و رجعت امام حسین (علیه‌السّلام) با هفتاد تن از اصحابش است که با او کشته شدند در حالی که کلاه خودهای زرّین بر سر دارند که هر کلاه خودی، دو رو دارد؛ و به مردم خبر می‌دهند که این حسین (علیه‌السّلام) است که با اصحابش رجعت کرده و بیرون آمده تا مؤمنان در مورد او دچار شک و تردید نشوند و خیال نکنند که او شیطان یا دجّال است. 

این درحالی است که هنوز حجت بن الحسن (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در میان مردم است، و چون در دل مؤمنان استوار شود که او حسین (علیهالسّلام) است، و ایشان را به‌خاطر همین تصدیق کردند.

-----------------------------------------------------------

1. شیخ صدوق، ، ص۲۷، 

2. کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۱۴۳، 

3. بحار الانوار .، ج۸۱، ص۳۰۴.    

4. الامالی، ص۷۳۲، 

5. جامع الاحادیث (الجامع الصغیر وزوائده والجامع الکبیر)، ج۲۹، ص۴۶۳.    

6. تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعة، ج۱۲، ص۵۳۳، ح۲۸۳۴، 

7. الخرائج و الجرائح، ج۱، ص۲۶۴ .

8. مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۳۵۱، 

9. طبری آملی صغیر، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۳۲۸، محقق/ مصحح:قسم الدراسات الاسلامیة مؤسسة البعثة ناشر:بعثت، ایران؛ قم چاپ:اول، ۱۴۱۳ ق.    

10.حسینی تفرشی، سیدمصطفی بن حسین (وفات:ق ۱۱)، نقد الرجال، ج۵، ص۳۱۷، تحقیق:مؤسسة آل البیت (علیهم‌السّلام) لاحیاء التراث ناشر:مؤسسة آل البیت (علیهم‌السّلام) لاحیاء التراث - قم، الطبعه الاولی، شوال ۱۴۱۸.    

11. کلینی رازی، محمد بن یعقوب (متوفای۳۲۸ ه)، الکافی، ج۱، ص۳۸۵، ح۲، ناشر:اسلامیه، تهران، الطبعة الثانیة، ۱۳۶۲ ه. ش.    

12.مجلسی، محمدباقر (متوفای ۱۱۱۱ه)، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۲۷، ص۲۹۱، تحقیق:محمد الباقر البهبودی، ناشر:مؤسسة الوفاء - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة المصححة، ۱۴۰۳ه - ۱۹۸۳م

13. کلینی رازی، محمد بن یعقوب (متوفای۳۲۸ ه)، الکافی، ج۱، ص۳۸۴-۳۸۵، ح۱، ناشر:اسلامیه، تهران، الطبعة الثانیة، ۱۳۶۲ ه. ش.    

14.مجلسی، محمدباقر (متوفای ۱۱۱۱ه)، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۴۸، ص۲۷۰، ح۲۹، تحقیق:محمد الباقر البهبودی، ناشر:مؤسسة الوفاء - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة المصححة، ۱۴۰۳ه - ۱۹۸۳م.    

15. قمی، شیخ عباس، نفس المهموم فی مصیبة سیدنا الحسین المظلوم و یلیه نفثة المصدور فیما یتجدد به حزن العاشور، ص۳۵۴، ناشر:المکتبة الحیدریة، مکان نشر:نجف سال چاپ چاپ:اوّل،:۱۴۲۱ ق.    

16.اسراء/سوره۱۷، آیه۶.    

*****************************

 اجل امام دوازدهم که حجت است فرا رسد، همان امام حسین (علیه‌السّلام) خواهد بود که او را غسل می‌دهد و کفن و حنوط می‌کند و به خاکش می‌سپارد، و عهده‌دار تجهیز جنازه وصی نشود مگر وصی و امام. [۲۸]

و ابراهیم در این حدیث آورده است که پس از رحلت امام زمان (عجل) و تدفین ایشان، امام حسین (علیه‌السّلام) عهده‌دار حکومت جهانی ایشان می‌شوند و به قدری حکومت می‌کنند که از کثرت سن، ابروهایش روی دیدگان مبارکش را می‌پوشاند.

امام حسین (علیه‌السّلام) متکفّل غسل و تدفین فرزندش امام مهدی

روایت عبدالله بن قاسم از امام صادق (علیه‌السّلام): در روایت دیگری که از مختصر البصائر و بحار الانوار نقل می‌کنیم به این نکته هم اشاره شده است که اولین شخصی که رجعت می‌کند، امام حسین (علیه‌السّلام) است که متکفّل غسل و تدفین فرزندش امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌شود. [۲۹]

------------------------------

۲۸.    ↑ مجلسی، محمدباقر (متوفای ۱۱۱۱ه)، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۵۱، ص۵۶، ح۴۶، تحقیق:محمد الباقر البهبودی، ناشر:مؤسسة الوفاء - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة المصححة، ۱۴۰۳ه - ۱۹۸۳م.    

۲۹.    ↑ کلینی رازی، محمد بن یعقوب (متوفای۳۲۸ ه)، الکافی، ج۸، ص۲۰۶، ح۲۵۰، ناشر:اسلامیه، تهران، الطبعة الثانیة، ۱۳۶۲ ه. ش.    

*******************

روایت عقبه از امام صادق (علیه‌السّلام):  شیخ حسن بن سلیمان در کتاب «منتخب البصائر» از بهاءالدین سیدعلی بن عبدالحمید حسینی باسناد خود از احمد بن عقبه از پدرش روایت می‌کند که از حضرت صادق (علیه‌السّلام) پرسیدند: آیا رجعت صحیح است؟ فرمود: آری. گفتند: نخستین کسی که می‌آید کیست؟ فرمود: حسین (علیه‌السّلام) است که بعد از ظهور قائم (علیه‌السّلام) می‌آید. [۳۱]

عرض شد آیا همه مردم با او هستند؟ فرمود: نه بلکه چنان است که خدا می‌فرماید: «یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَاْتُونَ اَفْواجاً؛ [۳۲]

» مردمی بعد از مردمی می‌آیند. و هم آن حضرت فرمود: امام حسین (علیه‌السّلام) با یارانش که با وی کشته شدند در حالی که هفتاد پیغمبری که با حضرت موسی بن عمران برانگیخته شدند با اوست، بازگشت به دنیا می‌کنند.

 قائم، انگشتر خود را به امام حسین (علیه‌السّلام) می‌دهد چون قائم رحلت کند، امام حسین (علیه‌السّلام) او را غسل می‌دهد و کفن می‌کند و حنوط کرده در قبر می‌گذارد.

طبق این روایات از بین امامان کسی که امام زمان (علیه‌السّلام) را غسل و کفن و دفن می‌کند، امام حسین (علیه‌السّلام) است که هنگام نزدیک شدن رحلت امام مهدی (علیه‌السّلام) زنده می‌شود و حکومت جهانی فرزندش را ادامه می‌دهد.

حضور ملائکه در غسل امام منافی با حضور امام نیست

روایت ابی‌سمال از امام رضا (علیه‌السّلام):

مُعَاوِیَةُ بْنُ حُکَیْمٍ عَنْ اِبْرَاهِیمَ بْنِ اَبِی سَمَّالٍ قَالَ: کَتَبْتُ اِلَی اَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه‌السّلام) اَنَّا قَدْ رَوَیْنَا عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) اَنَّ الْاِمَامَ لَایُغَسِّلُهُ اِلَّا الْاِمَامُ وَ قَدْ بَلَغَنَا هَذَا الْحَدِیثُ فَمَا تَقُولُ فِیهِ فَکَتَبَ اِلَیَّ اَنَّ الَّذِی بَلَغَکَ هُوَ الْحَقُّ قَالَ فَدَخَلْتُ عَلَیْهِ بَعْدَ ذَلِکَ فَقُلْتُ لَهُ- اَبُوکَ مَنْ غَسَّلَهُ وَ مَنْ وَلِیَهُ فَقَالَ لَعَلَّ الَّذِینَ حَضَرُوهُ اَفْضَلُ مِنَ الَّذِینَ تَخَلَّفُوا عَنْهُ قُلْتُ وَ مَنْ هُمْ قَالَ حَضَرُوهُ الَّذِینَ حَضَرُوایوسف (علیه‌السّلام) مَلَائِکَةُ اللَّهِوَ رَحْمَتُه. [۳۳]

ابوسمال گوید: نوشتم بر امام رضا (علیه‌السّلام) که بر ما از ابا عبدالله (علیه‌السّلام) روایت شده است که امام را جز امام غسل نمی‌دهد این حدیث بر ما رسیده است نظر شما در این‌باره چیست؟

امام نوشت آنچه بر شما رسیده حق است، سمال گوید: بعد از آن جریان بر امام رضا (علیه‌السّلام) داخل شدم و گفتم پدرت را چه کسی غسل داد و چه کسی متولی امر او شد، فرمود: شاید کسانی که بر این کار حاضر شدند بهتر بودند از کسانی که از این امر تخلف کردند (حاضرنشدند)، گفتم آنها چه کسانی بودند؟ فرمود: بر او (امام کاظم (علیه‌السّلام) حاضر شدند همان کسانی که بر یوسف حاضر شدند که آنها ملائکه خدا بودند.

آنچه از ظاهر این روایت استفاده می‌شود این است که ملائکه برای غسل امام کاظم (علیه‌السّلام) حاضر شدند، زیرا آنها بودند که در چاه به یاری یوسف رسیدند.

شاید بشود این روایت را بر تقیه حمل کرد یا به‌جهت وجود مخالف و یا به ‌خاطر شیعیان ضعیف العقل، هرکدام که باشد در جای خود صحیح است؛ چون رحمت در خبر اول اشاره به امام است و در خبر دوم نیز صریحا حضور امام را نفی نکرد و حضور ملائکه نیز با حضور امام منافات ندارد. [۳۵]

------------------------------

۳۱.    ↑ مجلسی، محمدباقر (متوفای ۱۱۱۱ه)، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۵۳، ص۱۰۳، ح۱۳۰، تحقیق:محمد الباقر البهبودی، ناشر:مؤسسة الوفاء - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة المصححة، ۱۴۰۳ه - ۱۹۸۳م.    

۳۲.    ↑ نبا/سوره۷۸، آیه۱۸.    

۳۳.    ↑ حلی، حسن بن سلیمان بن محمد، مختصر البصائر الدرجات، ص۱۳.    

۳۵.    ↑ مجلسی، محمدباقر (متوفای ۱۱۱۱ه)، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۲۷، ص۲۸۹، ح۲، تحقیق:محمد الباقر البهبودی، ناشر:مؤسسة الوفاء - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة المصححة، ۱۴۰۳ه - ۱۹۸۳م.    

۳۷.    ↑ مجلسی، محمدباقر (متوفای ۱۱۱۱ه)، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، ج۲۷، ص۲۸۹-۲۹۰، تحقیق:محمد الباقر البهبودی، ناشر:مؤسسة الوفاء - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة المصححة، ۱۴۰۳ه - ۱۹۸۳م.    

***************

ملائکه همان شخص معصوم هستند که امام یا پیامبر را غسل می دهند

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: وقتی که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قبض روح شد، جبرئیل با فرشتگانی که در شب قدر هبوط می‌کردند، پایین آمد. علی (علیه‌السّلام) چشمان خود را باز کرد و آنان را دید که از انتهای آسمان‌ها تا زمین کشیده شده‌اند. آنگاه پیامبر را با کمک علی (علیه‌السّلام) غسل دادند و بر آن حضرت نماز خواندند و برای او قبری حفر نمودند و کسی غیر از آنان برای حضرت قبری نکند.

و هنگامی که پیامبر در قبرش گذاشته شد، سخن گفت و گوش علی (علیه‌السّلام) باز شد و شنید که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، علی (علیه‌السّلام) را به آنان سفارش می‌کرد و از ملائکه شنید که می‌گفتند: 

هر آنچه از دست ما بر آید برای کمک به او (حضرت علی (علیه‌السّلام)) انجام خواهیم داد، او پیشوای ما بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است و او دیگر ما را با چشم سر نخواهد دید، و تنها صدای ما را خواهد شنید.

تا اینکه امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) از دنیا رفت و امام حسن مانند آنچه را که پدرش دیده بود، دید و دید که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز به ملائکه کمک می‌کرد. 

و هنگام وفات امام حسن (علیه‌السّلام)، امام حسین (علیه‌السّلام) مثل همین را دید و دید که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و علی (علیه‌السّلام) نیز به ملائکه کمک می‌کردند.

و هنگام شهادت امام حسین (علیه‌السّلام)، امام سجّاد (علیه‌السّلام) مثل همین را رؤیت نمود که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام علی و امام حسن (علیهما‌السّلام) به ملائکه کمک می‌کردند.

و وقت وفات امام سجّاد (علیه‌السّلام)، امام باقر (علیه‌السّلام) مانند همین را مشاهده کرد که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام علی و امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) به ملائکه کمک می‌کردند.

و موقع رحلت امام باقر (علیه‌السّلام)، امام صادق (علیه‌السّلام) مثل همین را دید. که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام علی و امام حسن و امام حسین و امام سجاد (علیهم‌السّلام) به ملائکه کمک می‌کردند.

و هنگام فوت امام صادق (علیه‌السّلام)، امام کاظم (علیه‌السّلام) همین‌طور مشاهده فرمودند و همین‌طور است تا آخر. [۳۷]

آنچه که از این روایت می‌شود برداشت کرد این است که ملائکه که خود معصوم هستند در عالم باطن در مراسم غسل و کفن و دفن ائمه شرکت می‌کنند و به معصوم بعدی کمک می‌کنند. و این منافاتی با غسل معصوم توسط معصوم دیگر ندارند.

همچنین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و سایر امامانی که قبل از این امام از دنیا رفته‌اند نیز در تجهیز امام بعد، کمک می‌کنند.

غسل آخرین امام بعد از رجعت توسط چه کس انجام می شود. 

آخرین امام را بعد از رجعت چه کسی غسل می‌دهد؟ روایات فراوانی بر این مطلب دلالت می‌کند که آخرین نفری که از دنیا می‌رود امام و حجت خداست؛ از جمله روایت کافی از امام صادق (علیه‌السّلام):

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: اگر تنها دو مرد در زمین باشند، باید یکی از آن دو امام باشد و فرمودند: به درستی که آخرین که از دنیا می‌رود امام است تا کسی بر خدای (عزّوجلّ) احتجاج نکند که او را بدون حجت واگذاشته است. [۷۴]

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ ابْنِ الطَّیَّارِ قَالَ سَمِعْتُ اَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) یَقُولُ لَوْ لَمْ یَبْقَ فِی الْاَرْضِ اِلَّا اثْنَانِ لَکَانَ اَحَدُهُمَا الْحُجَّة. 

ابن طیار گوید: از امام صادق (علیه‌السّلام) شنیدم می‌فرمودند: اگر در زمین باقی نماند؛ مگر دو نفر یکی از آنها حجت و امام است. [۷۵]

با توجه به این روایات، معصوم و امام آخری را کدام معصوم غسل می‌دهد؟

1.اولین احتمال این است که معصوم دیگری از عالم دیگر بیاید (و بدون رجعت که مستلزم حیات دنیوی و مرگ مجدد است) متولی امر آخرین معصوم شود.

در روایت امام صادق (علیه‌السّلام) به این نکته اشاره شده است که معصومین قبلی به همراه ملائکه، معصوم بعدی را غسل و کفن کرده و بر او نماز می‌خوانند و سپس دفن می‌کنند:

هنگام شهادت امام حسین (علیه‌السّلام)، امام سجّاد (علیه‌السّلام) مثل همین را رؤیت نمود که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام علی و امام حسن (علیهما‌السّلام) به ملائکه کمک می‌کردند.... [۷۶]

و وقت وفات امام سجّاد (علیه‌السّلام)، امام باقر (علیه‌السّلام) مانند همین را مشاهده کرد که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام علی و امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) به ملائکه کمک می‌کردند...

2-احتمال دیگری که در این‌جا وجود دارد این است که شاید متولّی غسل و کفن و دفن و نماز آخرین معصوم و یا امام، ملائکه باشند؛ زیرا ملائکه معصوم هستند چنانچه شیخ صدوق (رحمة‌الله‌علیه) در این‌باره عصمت آنها چنین می‌گوید:

اعتقادنا فی الانبیاء والرسل والائمة والملائکة (صلوات‌الله‌علیهم) انهم معصومون مطهرون من کل دنس، وانهم لا یذنبون ذنبا، لا صغیرا ولا کبیرا، ولا یعصون الله ما امرهم، ویفعلون ما یؤمرون. ومن نفی عنهم العصمة فی شئ من احوالهم فقد جهلهم. 

اعتقاد ما در حقّ پیامبران و امامان و ملائکه، آن است که آنها معصوم و پاک از هر پلیدی هستند و هیچ معصیتی را مرتکب نمی‌شوند نه کبیره و نه صغیره، و نافرمانی حق‌تعالی نمی‌نمایند، هرچه امرشان می‌فرماید و بر هرچه مامور می‌شوند انجام می‌دهند و هرکس ایشان را در حالی از احوالشان معصوم نداند، پس به‌تحقیق که جاهل به حق ایشان شده است. [۷۸]

همچنان که امکان وقوع چنین امری (یعنی غسل دادن انسان‌ها توسط ملائکه) در روایات شیعه و اهل سنت مشاهده می‌شود

3- همانطوری که در بحث روایات مربوط به غسل حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) توسط خود ایشان گذشت، (اگر چه این روایات صریحا بر این مطلب دلالت نداشت و تنها دلالت بر غسل برای تنظیف داشت) اما اگر دلالت روایات و صحت آنها ثابت شود می‌تواند دلیل بر این باشد که یکی از احکام اختصاصی معصومین، غسل توسط خود معصوم باشد.

4-احتمال دارد که آخرین معصوم به مرگ طبیعی از دنیا نرود و به شهادت برسد، که در این صورت نیز نیازی به غسل و کفن ندارد.

5-یکی از احتمالاتی که می‌رود آن است که چون معصومین (علیهم‌السّلام)، قبل از رجعت یک‌بار از دنیا رفته‌اند و غسل داده شده‌اند و یا شهید شده و نیاز به غسل نداشتند، دیگر نیازی به غسل مجدد نداشته باشند. همچنان‌که در جریان زنده شدن حضرت یحیی بن زکریا، توسط عیسی (علیه‌السّلام) به این‌مطلب اشاره شده که بعد از زنده شدن، دوباره بدون اینکه او را غسل بدهند به قبر برگشت:

در نتیجه این مطلب که معصوم را جز معصوم غسل نمی‌دهد و کفن نمی‌کند، قاعده‌ای است قطعی و امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) نیز توسط سیدالشهداء (علیه‌السلام) غسل داده می شود.

-----------------------------------    

۷۴.    ↑ کلینی رازی، محمد بن یعقوب (متوفای۳۲۸ ه)، الکافی، ج۱، ص۱۸۰، ناشر:اسلامیه، تهران، الطبعة الثانیة، ۱۳۶۲ ه. ش.    

۷۵.    ↑ کلینی رازی، محمد بن یعقوب (متوفای۳۲۸ ه)، الکافی، ج۱، ص۱۷۹، ناشر:اسلامیه، تهران، الطبعة الثانیة، ۱۳۶۲ ه. ش.    

۷۶.    ↑ صفار، محمد بن حسن، (۲۹۰ ق)، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد (صلّی‌الله‌علیهم)، ج۱، ص۲۲۵ محقق/ مصحح:کوچه باغی، محسن بن عباسعلی، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ:دوم، ۱۴۰۴ ق.    

۷۸.    ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی (متوفای۳۸۱ه)، الاعتقادات فی دین الامامیة، ص۹۶، تحقیق:عصام عبد السید، ناشر:دار المفید للطباعة والنشر والتوزیع بیروت، الطبعة:الثانیة، ۱۴۱۴ه.    

*********************

نتیجه:

غسل و کفن و دفن پیکر امام توسط امام دیگر در روایات فراوانی در منابع شیعه به این مطلب اشاره دارد که غسل و کفن و دفن پیامبران و امامان و معصومان، به‌عهده اوصیاء و امامان و معصومان دیگر است تا آنجا که مرحوم شیخ کلینی در کتاب ارزشمند کافی بابی را به این نام (الامام لایغسله الا امام من الائمة (علیهم‌السّلام))، اختصاص داده و روایات مربوط به آن را ذکرکرده است.

در راوایات که ذکر شد به این نتیجه رسیدیم که غسل انبیاء و امامان و معصومان فقط توسط اوصیاء و معصومان دیگر انجام می‌شود؛ ولی در مقابل این روایات، احادیثی به چشم می‌خورد که در آنها غسل امام و یا معصوم به غیر امام و یا غیر معصوم موکول شده است.

بنابراین زمینه غسل امام و معصوم، به این نتیجه می‌رسیم که متولی امر امام در غسل و تکفین و تدفین او، امام و معصوم دیگر است؛ که این معصومین، شامل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، امامان قبل از وی، و امام بعد از وی، به همراه ملائکه است.

با ضمیمه کردن روایات رجعت امام حسین (علیه‌السّلام) در اواخر عمر امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، به روایات قبلی به این نکته پی می‌بریم که وقتی امام مهدی (علیه‌السّلام) از دنیا رفتند، مراسم تغسیل و خاکسپاری مشهود آن حضرت توسط جدش امام حسین (علیه‌السّلام) انجام می‌شود.

پی نوشت:

منابع:

https://www.porseman.com/article/ 127877

منتشرشده در مقالات عمومی

دوره تربيت مبلغ غدير در سال 1397 توسط موسسه غديرستان كوثر نبي برگزار مي شود 

علاقه مندان جهت شركت در اين دوره حضوري مي توانند براي ثبت نام  و اطلاع از شرايط  دوره به پايگاه اطلاع رساني موسسه غديرستان به آدرس http://www.ghadirestan.com/ مراجعه نمايند.
مدرسين دوره: حضرت آيت الله نجم الدين طبسي، مولف گرانقدر حجة الاسلام و المسلمين محمد باقر انصاري و استاد علي اصغر رضواني

لازم به ذكر است اين دوره مخصوص برادران مي باشد.

قَالَ (الرضا) يَا ابْنَ أَبِي نَصْرٍ أَيْنَمَا كُنْتَ فَاحْضُرْ يَوْمَ الْغَدِيرِ عِنْدَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ فَإِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ لِكُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ ذُنُوبَ سِتِّينَ سَنَةً وَ يُعْتِقُ مِنَ النَّارِ ضِعْفَ مَا أَعْتَقَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ لَيْلَةِ الْفِطْرِ وَ الدِّرْهَمُ فِيهِ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ لِإِخْوَانِكَ الْعَارِفِينَ وَ أَفْضِلْ عَلَى إِخْوَانِكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ سُرَّ فِيهِ كُلَّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ثُمَّ قَالَ يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ أُوتِيتُمْ خَيْراً كَثِيراً وَ أَنْتُمْ مِمَّنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ بِالْإِيمَانِ مُسْتَذَلُّونَ مَقْهُورُونَ مُمْتَحَنُونَ لَيُصَبُّ عَلَيْكُمُ الْبَلَاءُ صَبّاً ثُمَّ يَكْشِفُهُ كَاشِفُ الْكُرُوبِ الْعَظِيمِ وَ اللَّهِ لَوْ عَرَفَ النَّاسُ فَضْلَ هَذَا الْيَوْمِ بِحَقِيقَتِهِ لَصَافَحَتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ فِي كُلِّ يَوْمٍ عَشْرَ مَرَّاتٍ‏ وَ لَوْ لَا أَنِّي أَكْرَهُ التَّطْوِيلَ لَذَكَرْتُ مِنْ فَضْلِ هَذَا الْيَوْمِ وَ مَا أَعْطَاهُ اللَّهُ مَنْ عَرَفَهُ مَا لَا يُحْصَى بِعَدَدٍ قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ قَالَ لِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ تَرَدَّدْتُ إِلَى أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ أَنَا وَ أَبُوكَ وَ الْحَسَنُ بْنُ جَهْمٍ أَكْثَرَ مِنْ خَمْسِينَ مَرَّةً وَ سَمِعْنَا مِنْهُ الحديث.

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال علي بن موسي الرضا عليهما السلام

وَ لَوْ لَا أَنِّي أَكْرَهُ التَّطْوِيلَ لَذَكَرْتُ مِنْ فَضْلِ هَذَا الْيَوْمِ وَ مَا أَعْطَاهُ اللَّهُ مَنْ عَرَفَهُ مَا لَا يُحْصَى بِعَدَدٍ

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال اميرالمومنين عليه السلام:

فَانْتَبِهُوا مِنْ رَقْدَةِ الْغَفْلَةِ وَ بَادِرُوا بِالْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ وَ سابِقُوا إِلى‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ قَبْلَ أَنْ يُضْرَبَ بِالسُّورِ بِبَاطِنِ الرَّحْمَةِ وَ ظَاهِرِ الْعَذَابِ فَتُنَادُونَ فَلَا يُسْمَعُ نِدَاؤُكُمْ وَ تَضِجُّونَ فَلَا يُحْفَلُ بِضَجِيجِكُمْ وَ قَبْلَ أَنْ تَسْتَغِيثُوا فَلَا تُغَاثُوا

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال اميرالمومنين عليه السلام

وَ تَهَانَئُوا نِعْمَةَ اللَّهِ كَمَا هَنَأَكُمُ اللَّهُ بِالثَّوَابِ فِيهِ عَلَى أَضْعَافِ الْأَعْيَادِ قَبْلَهُ وَ بَعْدَهُ إِلَّا فِي مِثْلِهِ

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

با اين بنيان شومى كه بين مسلمين نهاده شد(سقيفه) ائمه معصومين‏ (عليهم السلام) در زمان حياتشان به خاطر اينكه عنان حكومتِ ظاهرى به دست آنها نبود، نتوانستند طعم شيرين و لذيذ غدير خم و بركاتِ آن را به ذائقه هاى‏ مردم برگردانند. اين است كه در زمان ظهور امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) به دليل تحقّق وعده الهى براى اجراى حكومتِ عدل گستر، هيچ ظالم و ستمگرى قدرت تعرض به ايشان را نداشته و بيعتى نيز از طرف ستمكاران بر گردن آن حضرت نمى ‏باشد. همان گونه كه امام صادق‏ عليه السلام مى‏فرمايند: «يَقومُ القائِمُ وَ لَيسَ ِلاَحَدٍ فى عُنُقِهِ عَهدٌ وَ لا عَقدٌ وَ لا بَيعَهٌ»: «در حالى ظهور مي‏كند كه از هيچ كسى در گردن او عهد و پيمان و بيعتى نباشد».

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال اميرالمومنين عليه السلام:

وَ يَوْمُ مِحْنَةِ الْعِبَادِ

روز سختى امتحان بندگان مي باشد

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏94، ص: 112

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قَالَ (الرضا) یَا ابْنَ أَبِی نَصْرٍ أَیْنَمَا کُنْتَ فَاحْضُرْ یَوْمَ الْغَدِیرِ عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ فَإِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ لِکُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ ذُنُوبَ سِتِّینَ سَنَةً وَ یُعْتِقُ مِنَ النَّارِ ضِعْفَ مَا أَعْتَقَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ لَیْلَةِ الْفِطْرِ وَ الدِّرْهَمُ فِیهِ بِأَلْفِ دِرْهَمٍ لِإِخْوَانِکَ الْعَارِفِینَ وَ أَفْضِلْ عَلَی إِخْوَانِکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ سُرَّ فِیهِ کُلَّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ثُمَّ قَالَ یَا أَهْلَ الْکُوفَةِ أُوتِیتُمْ خَیْراً کَثِیراً وَ أَنْتُمْ مِمَّنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ بِالْإِیمَانِ مُسْتَذَلُّونَ مَقْهُورُونَ مُمْتَحَنُونَ لَیُصَبُّ عَلَیْکُمُ الْبَلَاءُ صَبّاً ثُمَّ یَکْشِفُهُ کَاشِفُ الْکُرُوبِ الْعَظِیمِ وَ اللَّهِ لَوْ عَرَفَ النَّاسُ فَضْلَ هَذَا الْیَوْمِ بِحَقِیقَتِهِ لَصَافَحَتْهُمُ الْمَلَائِکَةُ فِی کُلِّ یَوْمٍ عَشْرَ مَرَّاتٍ‏ وَ لَوْ لَا أَنِّی أَکْرَهُ التَّطْوِیلَ لَذَکَرْتُ مِنْ فَضْلِ هَذَا الْیَوْمِ وَ مَا أَعْطَاهُ اللَّهُ مَنْ عَرَفَهُ مَا لَا یُحْصَی بِعَدَدٍ قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ قَالَ لِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ لَقَدْ تَرَدَّدْتُ إِلَی أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ أَنَا وَ أَبُوکَ وَ الْحَسَنُ بْنُ جَهْمٍ أَکْثَرَ مِنْ خَمْسِینَ مَرَّةً وَ سَمِعْنَا مِنْهُ الحدیث.

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال اميرالمومنين عليه السلام:الْبِرُّ فِيهِ يُثْمِرُ الْمَالَ وَ يَزِيدُ فِي الْعُمُرِ وَ التَّعَاطُفُ فِيهِ يَقْتَضِي رَحْمَةَ اللَّهِ وَ عَطْفَهُ وَ هَبُوا لِإِخْوَانِكُمْ وَ عِيَالِكُمْ مِنْ فَضْلِهِ بِالْجَهْدِ مِنْ جُودِكُمْ وَ بِمَا تَنَالُهُ الْقُدْرَةُ مِنِ اسْتِطَاعَتِكُمْ

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

عن جعفر، عن ابیه(ع) قال: ان ابلیس عدو الله رن اربع رنات: یوم لعن، و یوم اهبط الی الارض، و یوم بعث النبی(ص) و یوم الغدیر

امام صادق(علیه السلام) از پدر بزرگوارش امام محمد باقر(علیه السلام) نقل فرمودند: شیطان، دشمن خدا، چهار بار ناله کرد:

روزی که مورد لعن خدا واقع شد و روزی که به زمین هبوط کرد و روزی که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مبعوث شد و روز عید غدیر.

بحارالانوار:ج37.ص121

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قَالَ الصادق عليه السلام:

لَعَلَّكَ تَرَى أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ يَوْماً أَعْظَمَ حُرْمَةً مِنْهُ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّه‏

امام صادق عليه السلام فرمود : آيا گمان مي كنيد خداوند عز و جل روزي با حرمت تر از روز غدير خم دارد نه به خدا قسم نه به خدا قسم نه به خدا قسم

بحار الأنوار، ج‏95، ص: 322

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

امام رضا عليه السلام فرمودند:

...وَ يَوْمُ التَّزْكِيَةِ ...

...(روز غدير) روز پاك شدن مؤمنان از گناهان است...

إقبال الأعمال (ط - القديمه)، ج‏۱، ص: ۴۶۵

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

‹ تعيين خليفه و اهداف خلقت ›

‏يكى از تلاش هاى پيامبر رحمت‏ صلى الله عليه وآله براى تحقق اين هدف به طور كامل، تعيين خليفه و جانشين براى خود بود كه تمام توانمندى ‏هاى علمى و عملى پيامبرصلى الله عليه وآله را دارا باشد. به تعبير قرآن در آيه 242 سوره مباهله نفس پيامبر صلى الله عليه وآله بوده، و تمام صفات كماليه آن بزرگوار در وجودش به كمال رسيده باشد.

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال الفيّاض بن محمد بن عمر الطوسي سنة تسع و خمسين و مائتين و قد بلغ التسعين: إنَّه شهد أبا الحسن عليّ بن موسى الرضا عليه السلام في يوم الغدير و بحضرته جماعة من خاصّته قد احتبسهم للإفطار، و قد قدّم إلى منازلهم الطعام و البرّ و الصِّلات و الكسوة حتى الخواتيم و النعال، و قد غيّر من أحوالهم و أحوال حاشيته، و جُدِّدت لهم آلة غير الآلة التي جرى الرسم بابتذالها قبل يومه، و هو يذكر فضل اليوم و قدمه

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال الصادق عليه‌السلام :

أَقُولُ رَوَى الشَّيْخُ أَحْمَدُ بْنُ فَهْدٍ فِي الْمُهَذَّبِ وَ غَيْرُهُ بِأَسَانِيدِهِمْ عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه‌السلام قَالَ: يَوْمُ النَّيْرُوزِ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَخَذَ فِيهِ النَّبِيُّ صلي اللَّه عليه و آله لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه‌السلام الْعَهْدَ بِغَدِيرِ خُمٍّ فَأَقَرُّوا لَهُ بِالْوَلَايَهِ فَطُوبَى لِمَنْ ثَبَتَ عَلَيْهَا وَ الْوَيْلُ لِمَنْ نَكَثَهَا.

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

قال ابوالحسن الرضا عليه السلام:

إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَهِ زُفَّتْ أَرْبَعَهُ أَيَّامٍ إِلَى اللَّهِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ إِلَى خِدْرِهَا قِيلَ مَا هَذِهِ الْأَيَّامُ قَالَ يَوْمُ الْأَضْحَى وَ يَوْمُ الْفِطْرِ وَ يَوْمُ الْجُمُعَهِ وَ يَوْمُ الْغَدِيرِ وَ إِنَّ يَوْمَ الْغَدِيرِ بَيْنَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ وَ الْجُمُعَهِ كَالْقَمَرِ بَيْنَ الْكَوَاكِبِ

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

امام رضا عليه السلام فرمودند :

...  يَوْمُ لُبْسِ الثِّيَابِ وَ نَزْعِ السَّوَادِ ...

(روز غدير ) روز پوشيدن لباس نو وبيرون آوردن لباس سياه است.


إقبال الأعمال (ط - القديمه)، ج‏۱، ص: ۴۶۵

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى قَالَ: سَمِعْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ يَقُولُ: الثَّامِنَ عَشَرَ مِنْ ذِي الْحِجَّةِ عِيدُ اللَّهِ الْأَكْبَرُ مَا طَلَعَتْ عَلَيْهِ شَمْسٌ فِي يَوْمٍ أَفْضَلُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْهُ، وَ هُوَ [الْيَوْمُ‏] الَّذِي أَكْمَلَ اللَّهُ فِيهِ دِينَهُ لِخَلْقِهِ وَ أَتَمَّ عَلَيْهِمْ نِعَمَهُ وَ رَضِيَ لَهُمُ الْإِسْلَامَ دِيناً، وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا أَقَامَ وَصِيَّهُ فِي مِثْلِ هَذَا الْيَوْمِ دُونَ سَائِرِ الْأَيَّامِ.

منتشرشده در متن روزشمار غدیر

منافقين در غدير - پيشنهاد معاذ بن جبل

عن أبي موسى المشرقاني قال: كنت عنده و حضره قوم من الكوفيين فسألوه عن قول الله عز و جل لئن أشركت ليحبطن عملك فقال ليس حيث تذهبون إن الله عز و جل حيث أوحى إلى نبيه ص أن يقيم عليا ع للناس علما اندس إليه معاذ بن جبل فقال أشرك في ولايته «6» حتى يسكن الناس إلى قولك و يصدقوك فلما أنزل الله عز و جل يا أيها الرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك  شكا رسول الله ص إلى جبرئيل فقال إن الناس يكذبوني و لا يقبلون مني فأنزل الله عز و جل‏لئن أشركت ليحبطن عملك و لتكونن من الخاسرين.

قضيه مفاخره امام حسن مجتبى عليه السلام بر معاويه‏ و يارانش

رَوَى الشَّعْبِيُّ أَنَّ مُعَاوِيَةَ قَدِمَ الْمَدِينَةَ فَقَامَ خَطِيباً فَقَالَ أَيْنَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام فَقَامَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ عليه السلام فَخَطَبَ وَ حَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُ لَمْ يُبْعَثْ نَبِيٌّ إِلَّا جُعِلَ لَهُ وَصِيٌّ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ لَمْ يَكُنْ نَبِيٌّ إِلَّا وَ لَهُ عَدُوٌّ مِنَ الْمُجْرِمِينَ وَ إِنَّ عَلِيّاً عليه السلام كَانَ وَصِيَّ رَسُولِ اللَّهِ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَنَا ابْنُ عَلِيٍّ وَ أَنْتَ ابْنُ صَخْرٍ وَ جَدُّكَ حَرْبٌ وَ جَدِّي رَسُولُ اللَّهِ وَ أُمُّكَ هِنْدٌ وَ أُمِّي فَاطِمَةُ وَ جَدَّتِي خَدِيجَةُ وَ جَدَّتُكَ نَثِيلَةُ فَلَعَنَ اللَّهُ أَلْأَمَنَا حَسَباً وَ أَقْدَمَنَا كُفْراً وَ أَخْمَلَنَا ذِكْراً وَ أَشَدَّنَا نِفَاقاً فَقَالَ عَامَّةُ أَهْلِ الْمَجْلِسِ آمِينَ فَنَزَلَ مُعَاوِيَةُ فَقَطَعَ خُطْبَتَه‏.

غدير در سيره حضرت فاطمه / هنگام آتش زدن در خانه

1- عن عبد الله بن عبد الرحمن قال: ثم إن عمر احتزم بإزاره و جعل يطوف بالمدينة و ينادي أن أبا بكر قد بويع له فهلموا إلى البيعة فينثال الناس فيبايعون فعرف أن جماعة في بيوت مستترون فكان يقصدهم في جمع فيكبسهم و يحضرهم في المسجد فيبايعون حتى إذا مضت أيام أقبل في جمع كثير إلى منزل علي بن أبي طالب ع فطالبه بالخروج فأبى فدعا عمر بحطب و نار و قال و الذي نفس عمر بيده ليخرجن أو لأحرقنه على ما فيه فقيل له إن فيه فاطمة بنت رسول الله ص و ولد رسول الله و آثار رسول الله فأنكر الناس ذلك من قوله فلما عرف إنكارهم قال ما بالكم أ تروني فعلت ذلك إنما أردت التهويل فراسلهم علي أن ليس إلى خروجي حيلة لأني في جمع كتاب الله الذي قد نبذتموه و ألهتكم الدنيا عنه و قد حلفت أن لا أخرج من بيتي و لا أضع ردائي على عاتقي حتى‏أجمع القرآن قال و خرجت فاطمة بنت رسول الله ص إليهم فوقفت على الباب ثم قالت لا عهد لي بقوم أسوأ محضرا منكم تركتم رسول الله جنازة بين أيدينا و قطعتم أمركم فيما بينكم فلم تؤمرونا و لم تروا لنا حقنا كأنكم لم تعلموا ما قال يوم غدير خم و الله لقد عقد له يومئذ الولاء ليقطع منكم بذلك منها الرجاء و لكنكم قطعتم الأسباب بينكم و بين نبيكم و الله حسيب بيننا و بينكم في الدنيا و الآخرة.

غدير در سيره حضرت فاطمه / آيا روز غديرخم را فراموش كرده ايد؟

1- عن محمود بن لبيد قال: لما قبض رسول الله صلي الله عليه واله كانت فاطمة عليها السلام تأتي قبور الشهداء وتأتي قبر حمزة و تبكي هناك فلما كان في بعض الأيام أتيت قبر حمزة فوجدتها تبكي هناك فأمهلتها حتى سكنت فأتيتها و سلمت عليها و قلت يا سيدة النسوان قد و الله قطعت نياط قلبي من بكائك فقالت يا ابا عمر و لحق لي البكاء فلقد أصبت بخير الآباء رسول الله صلي الله عليه واله وا شوقاه إلى رسول الله ثم أنشأت ع تقول- إذا مات يوما ميت قل ذكره- و ذكر أبي مذ مات و الله أكثر- قلت يا سيدتي إني سائلك عن مسألة تتلجلج في صدري قالت سل قلت هل نص رسول الله قبل وفاته على علي بالإمامة قالت وا عجبا أنسيتم يوم غدير خم قلت قد كان ذلك و لكن أخبريني بما أشير إليك قالت أشهد الله تعالى لقد سمعته يقول- علي خير من أخلفه فيكم و هو الإمام و الخليفة بعدي و سبطاي و تسعة من صلب الحسين أئمة أبرار لئن اتبعتموهم وجدتموهم هادين مهديين و لئن خالفتموهم ليكون الاختلاف فيكم إلى يوم القيامة قلت يا سيدتي فما باله قعد عن حقه قالت يا با عمر لقد قال رسول الله صلي الله عليه واله مثل الإمام مثل الكعبة إذ تؤتى و لا تأتي أو قالت مثل علي ثم قالت أما و الله لو تركوا الحق على أهله و اتبعوا عترة نبيه لما اختلف في الله اثنان و لورثها سلف عن سلف و خلف بعد خلف حتى يقوم قائمنا التاسع من ولد الحسين و لكن قدموا من أخره الله و أخروا من قدمه الله حتى إذا ألحدوا المبعوث و أودعوه الجدث المجدوث اختاروا بشهوتهم و عملوا بآرائهم تبا لهم...

غدير در سيره حضرت فاطمه / در جواب زنان مهاجر و انصار

قال سويد بن غفلة لما مرضت فاطمة ع المرضة التي توفيت فيها اجتمع إليها نساء المهاجرين و الأنصار يعدنها فقلن لها كيف أصبحت من علتك يا ابنة رسول الله فحمدت الله و صلت على أبيها ص ثم قالت أصبحت و الله عائفة لدنياكن قالية لرجالكن لفظتهم بعد أن عجمتهم و شنأتهم بعد أن سبرتهم فقبحا لفلول الحد و اللعب بعد الجد و قرع الصفاة و صدع القناة و خطل الآراء و زلل الأهواء و بئس ما قدمت لهم أنفسهم أن سخط الله عليهم و في العذاب هم خالدون لا جرم لقد قلدتهم ربقتها و حملتهم أوقتها و شننت عليهم غارها فجدعا و عقرا و بعدا للقوم الظالمين ويحهم أنى زعزعوها عن رواسي الرسالة و قواعد النبوة و الدلالة و مهبط الروح الأمين و الطبين بأمور الدنيا و الدين ألا ذلك هو الخسران المبين و ما الذي نقموا من أبي الحسن نقموا منه و الله نكير سيفه و قلة مبالاته بحتفه و شدة وطأته و نكال وقعته و تنمره في ذات الله و تالله لو مالوا عن المحجة اللائحة و زالوا عن قبول الحجة الواضحة لردهم إليها و حملهم عليها و لسار بهم سيرا سجحا لا يكلم خشاشه و لا يكل سائره و لا يمل راكبه و لأوردهم منهلا نميرا صافيا رويا تطفح ضفتاه و لا يترنق جانباه و لأصدرهم بطانا و نصح لهم‏سرا و إعلانا و لم يكن يحلى من الغنى بطائل و لا يحظى من الدنيا بنائل غير ري الناهل و شبعة الكل و لبان لهم الزاهد من الراغب و الصادق من الكاذب و لو أن أهل القرى آمنوا و اتقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء و الأرض و لكن كذبوا فأخذناهم بما كانوا يكسبون و الذين ظلموا من هؤلاء سيصيبهم سيئات ما كسبوا و ما هم بمعجزين ألا هلم فاستمع و ما عشت أراك الدهر عجبا و إن تعجب فعجب قولهم ليت شعري إلى أي سناد استندوا و على أي عماد اعتمدوا و بأية عروة تمسكوا و على أية ذرية أقدموا و احتنكوا لبئس المولى و لبئس العشير و بئس للظالمين بدلا استبدلوا و الله الذنابى بالقوادم و العجز بالكاهل فرغما لمعاطس قوم يحسبون أنهم يحسنون صنعا ألا إنهم هم المفسدون و لكن لا يشعرون ويحهم أ فمن يهدي إلى الحق أحق أن يتبع أمن لا يهدي إلا أن يهدى فما لكم كيف تحكمون أما لعمري لقد لقحت فنظرة ريثما تنتج ثم احتلبوا مل‏ء القعب دما عبيطا و ذعافا مبيدا هنالك يخسر المبطلون و يعرف التالون غب ما أسس الأولون ثم طيبوا عن دنياكم أنفسا و اطمئنوا للفتنة جأشا و أبشروا بسيف صارم و سطوة معتد غاشم و بهرج شامل و استبداد من الظالمين يدع فيئكم زهيدا و جمعكم حصيدا فيا حسرة لكم و أنى بكم و قد عميت عليكم أ نلزمكموها و أنتم لها كارهون قال سويد بن غفلة فأعادت النساء قولها ع على رجالهن فجاء إليها قوم من وجوه المهاجرين و الأنصار معتذرين و قالوا يا سيدة النساء لو كان أبو الحسن ذكر لنا هذا الأمر من قبل أن نبرم العهد و نحكم العقد لما عدلنا عنه إلى غيره فقالت ع إليكم عني فلا عذر بعد تعذيركم و لا أمر بعد تقصيركم.‏

تجلى عدالت غدير در عصر ظهور / حسين تهرانى

چكيده‏

1 . دو نكته مهم در خطبه غدير: تعيين اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به عنوان اولين امام، معرفى حضرت مهدى ‏عليه السلام به عنوان آخرين امام.
2 . اميرالمؤمنين ‏عليه السلام عدالت را چگونه برقرار كرد و حضرت مهدى ‏عليه السلام چگونه برقرار مى كند.
3 . نمونه‏ هايى از عدالت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام از زواياى مختلف.
4 . نمونه ‏هايى از جوانب عدالت حضرت مهدى ‏عليه السلام.
5 . زدودن پيرايه ‏ها از دين توسط امام زمان‏ عليه السلام.

منتشرشده در مقالات غدیر

ظهور، روز قابليت انسان براى غدير / حامد نواب

چكيده‏

1 . هدف از خلقت، توحيد و يكتاپرستى زير چتر ولايت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است.
2 . اين هدف از آغاز خلقت پايه گذارى شد تا در غدير رسماً اعلام شد.
3 . مردم بايد اين قابليت را در خود احساس كنند كه به امام معصوم نياز دارند كه مظهر غدير است.
4 . ظالمين مانع از درك بشر براى نياز به امام شدند و براى درك بشر تا هنگام ظهور وقت لازم است.
5 . امتحان خدا اقتضا مى ‏كند كه امام غدير سراغ مردم نرود، بلكه مردم احساس نياز به غدير كنند و سراغ امام غدير بيايند.
6 . با ظهور حضرت بقية اللَّه‏ عليه السلام، توحيد به معناى واقعى در سراسر گيتى گسترده شده و هدف غدير در آن زمان تحقق خواهد يافت.

منتشرشده در مقالات غدیر

پرسش:

با سلام میخواستم بدانم چه کسانی در ادب فارسی و عربی درباره آن واقعه عظیم و روز غدیر اشعار غدیری سروده اند و لطفا چند کتاب در این باره معرفی کنید خیلی به پاسختون احتیاج دارم و خیلی در اینترنت و کتابخانه ها جستجو کردم اما منابع کمی تونستم پیدا کنم. با تشکر از شما نادعلی

پیامبر صلی الله علیه وآله در فرازی از خطبه غدیر فرمودند:
«مَعَاشِرَ النَّاسِ! إِنَّ اللهَ قَد أَمَرنِي وَ نَهَانِي، وَ قَد أَمرتُ عَلِيًّا وَ نَهيتُهُ فَعَلِمَ الاَمرَ وَ النَّهيَ مِن رَّبِّهِ عَزَّوجلّ، فَاسمَعُوا لِأمرِه تَسلَمُوا،......»
اي مردم! به درستي كه خداوند مرا امر و نهي فرمود، و من هم علي (علیه السلام) را امر و نهي نمودم، از اين رو علي (علیه السلام) اوامر و نواهي را از سوي پروردگار عزّوجلّ مي داند. پس دستور او را بشنويد تا سالم بمانيد، فرمانپذير او باشيد، تا هدايت گرديد. از نهي او اجتناب كنيد تا رشد يابيد و به خواسته و میل او بشتابيد و بپرهيزيد از اين كه راه هاي ديگر شما را از مسير او دور نكنند.»
آري علي علیه السلام از همان آغاز بعثت با پيامبر صلی الله علیه وآله وسلم همراه بود و چيزي نبود که از پيامبر صلی الله علیه وآله نياموخته باشد.

پیامبر صلی الله علیه وآله با بیان شان نزول آیه ولایت در خطبه غدیر وتبین یکی دیکر از حکمت های الهی در بیان عبارت «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» و بلند کردن دست علی علیه السلام بعنوان امام و خلیفه ی خدا بعد از خویش، مقام ولایت کلیه الهی ایشان بر مردم را متذکر شدند و این فضیلت اعطای انگشتری به سائل در حال رکوع را بعنوان یکی از نشانه های قرآنی از طرف خداوند برای شناختن امام و جانشین خویش در خطبه غدیر، بصورت عمومی بر روی منبر غدیر برای یکصدوبیست هزار مخاطب وتا قیامت بیان می کنند آنگاه پس از ذکر منزلت و جایگاه علی علیه السلام نسبت به خویش که همانند جایگاه هارون نسبت به موسی است ، در خطبه شریف غدیر در مورد مقام ولایت ایشان اینگونه می فرمایند:
«...وَهُوَ وَلِيُّكُمْ بَعْدَاللَّهِ وَ رَسُولِهِ .......و او بعد از خدا و رسول ولی و سرپرست شماست....»

نتایج حاصل از این فضیلت در خطبه:

1_با تکیه بر ماجرای هارون و موسی در قرآن، هارون وزیر و شریک موسی در کارش بود، پس علی نیز در امر خلافت و ولایت، جز نبوت، شریک پیامبر صلی الله علیه و آله بود

2_هارون دومین شخصیت بعد از موسی در میان بنی‌اسرائیل بود، علی هم در میان امت پیامبر صلی الله علیه و آله چنین بود.

صفحه1 از2

موسسه فرهنگی هنری غدیرستان کوثر نبی صلی الله علیه و آله و سلم

 

غدیر,غدیرخم,غدیرشناسی

غدیر