اما در غدیرخم سخن از اعلان رسمی مسئله ولایت و سرپرستی امیرالمومنین علیه السلام به امر پروردگار است که با نزول آیه ابلاغ این امر محقق شد و مبلغ اعظم غدیر در خطبه غدیر پس از خواندن آیه «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ...» و تبیین آن به آیه ۵۵ سوره مائده اشاره کرده و می فرمایند «همانا سرپرست و صاحب اختیار شما تنها خدا ورسول او و کسانی هستند که ایمان آورده نماز به پا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند» سپس میفرمایند «وَعَلِی بْنُ أَبی طالِبٍ الَّذی أقامَ الصَّلاةَ وَآتَی الزَّکاةَ وَهُوَ راکِعٌ...»« علی بن ابی طالب آن کسی است که نماز به پا داشته و در رکوع خویش زکات پرداخته و در هر حالی خدا را اراده فرموده است»
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قبل از بیان عبارت «من کنت مولا فهذا علی مولاه» اذهان عمومی را به واقعه اعطای انگشتری و آنچه قبل از غدیر در مورد آیه ۵۵ سوره ی مائده اتفاق افتاده متوجه کرده و همانگونه که قبلا شان نزول این آیه را بیان کرده اند و علی علیه السلام را صاحب مقام ولایت دانسته اند در روز غدیر نیز پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با بیان این آیه مقدمات عبارت «من کنت مولا فهذا علی مولاه» و معنای آن را فراهم می سازند.

نتایج حاصل از آیه ی ولایت در خطبه ی غدیر:

1. با بیان این آیه خطیب غدیر اذهان عمومی را متوجه اتفاقی که قبلا افتاده و آشنا هستند می نماید.
2. بیان این آیه خود قرینه ای مقالیه خواهد بود بر اینکه معنای مولاه در عبارت من کنت مولاه به غیر از سرپرستی و صاحب اختیاری نخواهد بود.
3. با بیان این آیه بلافاصله پس از خواندن آیه تبلیغ معلوم می شود پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مأمور به معرفی ولی و صاحب اختیار مردم بوده است.

برگرفته از کتاب شرح موضوعی خطبه غدیر (محمدرضا شریفی)