پيامبرِ ما در آخرين ماه هاى عمرش يك فرمان جهانى صادر كرده و ميلياردها مخاطبِ ناديده و به دنيا نيامده را مورد خطاب قرارده آنجا كه فرموده: «فَليُبَلِّغِ الحاضِرُ الغائِبَ». با اين گستردگى كه اين فرمان نبوى دارد، هر مخاطبى بايد جايگاهِ خود را در اطاعت و اجراى اين دستور پيدا كند و وظيفه خود را تشخيص دهد.
بر اين اساس غديرستان به فكر تقسيم كار در تبليغ غدير افتاد؛ تا اهل هر تخصصى كار مربوط به خود را در رابطه با غدير انجام دهد. اين قاعده براى استفاده حد اكثرى از امكانات حد اقلّى بهترين راهكار است.
غديرستان شيوه هاى اين صرفه جويى و به كار گيرى دقيق نيروها، هم در مجموعه خود جارى مى داند و هم در هر وسعتى كه مجموعه هاى مرتبط با غديرستان را شامل شود و هم در هر جايى كه گروهى آماده خدمت به غدير باشند. لذا سعى مىكند با تفكيك انواع نيروهاى خادم غدير و تشخيص كارآيى هر يك و جداسازى كارهايى كه غدير نياز دارد، با تقسيم آنها بين خدمتگزاران غدير بالاترين نتيجه را از كمترين امكانات به دست آورد.