أَ بِالْفَضَائِلِ يَفْخَرُ عَلَيْنَا ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ يَا غُلَامُ اكْتُبْ إِلَيْهِ وَ أَمْلَى عَلَيْهِ
مُحَمَّدٌ النَّبِيُّ أَخِي وَ صِهْرِي وَ حَمْزَةُ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ عَمِّي
وَ جَعْفَرٌ الَّذِي يُضْحِي وَ يُمْسِي يَطِيرُ مَعَ الْمَلَائِكَةِ ابْنُ أُمِّي
وَ بِنْتُ مُحَمَّدٍ سَكَنِي وَ عِرْسِي مَشُوبٌ لَحْمُهَا بِدَمِي وَ لَحْمِي
وَ سِبْطَا أَحْمَدَ وَلَدَايَ مِنْهَا فَمَنْ مِنْكُمْ لَهُ سَهْمٌ كَسَهْمِي
سَبَقْتُكُمْ إِلَى الْإِسْلَامِ طُرّاً غُلَاماً مَا بَلَغْتُ أَوَانَ حُلْمِي
أَنَا الْبَطَلُ الَّذِي لَنْ تُنْكِرُوهُ لِيَوْمِ كَرِيهَةٍ وَ لِيَوْمِ سِلْمٍ
وَ أَوْجَبَ لِي وَلَايَتَهُ عَلَيْكُمْ رَسُولُ اللَّهِ يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍ
وَ أَوْصَى بِي لِأُمَّتِهِ لِحُكْمِي فَهَلْ فِيكُمْ لَهُ قَدَمٌ كَقَدْمِي
فَوَيْلٌ ثُمَّ وَيْلٌ ثُمَّ وَيْلٌ لِجَاحِدِ طَاعَتِي مِنْ غَيْرِ جُرْمِي
فَلَمَّا قَرَأَ مُعَاوِيَةُ الْكِتَابَ قَالَ مَزِّقْهُ يَا غُلَامُ لَا يَقْرَأُهُ أَهْلُ الشَّامِ فَيَمِيلُونَ مَعَهُ نَحْوَ ابْنِ أَبِي طَالِب.
معاويه نامه اى به أميرالمؤمنين عليه السّلام نوشت كه فضائل من بسيار است: پدر من از بزرگان جاهليّت بود، و من نيز فرمانرواى مسلمانان گشتم، من با پيامبر خويشى سببى داشته و به واسطه خواهرم كه مادر مؤمنين است من دايى مؤمنين مى باشم، و نيز كاتب قرآن نيز بوده ام.أمير المؤمنين عليه السّلام پس از مطالعه نامه فرمود: آيا اين پسر هند جگرخوار است كه به فضائل خود به من فخر مى كند؟! اى غلام اين نامه را براى او بنويس:
محمّد پيامبر برادر و هم ريشه من و حمزه سيد الشهداء عموى من است.
و جناب جعفر كه شبانه روز با فرشتگان پرواز مى كند برادر من است.و دخت پيامبر خدا فاطمه عليها السلام زوجه و همراز من بود، و چنان با هم صميمى بوديم كه گويى گوشت تن من مخلوط به گوشت و خون او بود.و دو دخترزاده پيامبر (حسن و حسين) دو فرزند منند، پس كداميك از شما سهمى چون من دارد.از همه شما در اسلام پيشى گرفتم، در حالى كه پسر بچّه اى به بلوغ نرسيده بودم.و در همان كودكى با پيامبر نماز خواندم، و در شكم مادرم به پيامبر ايمان آورده بودم.و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله در روز غدير خم ولايت مرا توسط خود بر شما واجب ساخت.من كسى هستم كه همه مرا مى شناسيد چه در روزهاى سخت و چه در آرامش.پس واى بر كسى كه؛ واى بر كسى كه؛ واى بر كسى كه فردا خداوند را با ستم به من ملاقات كند.
معاويه پس از خواندن اين اشعار دستور به مخفى نمودن آن داده و گفت: مبادا اهل شام آن را بخوانند كه در اين صورت متمايل به على بن ابى طالب عليه السلام خواهند شد.