چاپ کردن این صفحه
چهارشنبه, 20 دی 1396 13:50

استدلال به حدیث «مدینه علم»

استدلال به حدیث «مدینه علم»

الف) مبرّد از امام علی علیه السلام نقل کرده که رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:

«انا مدینه العلم و علیّ بابها»؛(33) «من شهر علم و علی دروازه آن است.»

ب) ابن خلاد به سندش از امام علی علیه السلام نقل کرده است که فرمود:

«انا مدینه العلم و علیّ بابها»؛(34) «من شهر علم و علی دروازه آن است.»

ج) نظیر این معنا را نیز حاکم نیشابوری به سندش از ابو الطفیل نقل کرده که امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام را روی منبر مشاهده کردم که می فرمود:

«سلونی قبل ان تفقدونی، و لن تسألوا بعدی مثلی»؛(35) «از من سؤال کنید قبل از آن که از میان شما رحلت کنم و هرگز از مثل من بعد از من سؤال نخواهید کرد.»

ابن کوا در آن هنگام بلند شد و عرض کرد: ای امیرمؤمنان! «الذَّارِیاتِ ذَرْواً» چیست؟ حضرت فرمود: بادها. او گفت: «الْحامِلتِ وِقْراً» چیست؟ حضرت فرمود: ابرها. گفت: «الْجرِیاتِ یُسْراً»؟ حضرت فرمود: کشتی ها. گفت: «الْمُقَسِّماتِ أَمْراً»؟ فرمود: ملائکه. گفت: آن کسانی که نعمت خدا را تبدیل به کفران کرده و قوم خود را به خانه بدبختی جهنم کشاندند کیانند؟ حضرت فرمود: منافقین قریش.(36)

ه) و نیز از حضرت علی علیه السلام نقل شده که فرمود:

«واللَّه ما نزلت آیه إلاّ و قد علمت فیم أنزلت، و أین أنزلت، إنّ ربّی وهب لی قلباً عقولاً و لساناً سؤولاً»؛(37) «به خدا سوگند! هیچ آیه ای نازل نشد جز آن که می دانم درباره چه موضوعی نازل شده و کجا نازل گشته است. همانا پروردگارم به من قلبی درک کننده و زبانی سؤال کننده عطا نموده است.»

و) ترمذی به سندش از امام علی علیه السلام نقل کرده که رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:

«انا دار الحکمه و علیّ بابها»؛(38) «من خانه حکمت و علی درب آن است.»
«الحق مع علیّ و علیّ مع الحق، یزول الحق مع علیّ حیث زال»؛(39) «من همراه علی علیه السلام - روز شورا در خانه بودم که شنیدم می فرمود: بر شما به چیزی احتجاج خواهم کرد که عرب و عجم از شما قدرت تغییر آن را ندارد. سپس فرمود: … شما را به خدا سوگند! آیا می دانید که رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: حق با علی و علی با حق است، حق همیشه با علی است هر جا که او باشد.»

_______________________________

33) کتاب الفاضل، ص 3.

34) معرفه الصحابه، مخطوط.

35) مستدرک حاکم، ج 2، ص 352.

36) همان.

37) حلیه الاولیاء، ج 1، ص 67.

38) صحیح ترمذی، ج 5، ص 301، ح 3807؛ تهذیب الآثار، ج 4، ص 104.

39) المناقب، ابن مغازلی شافعی، ص 112.