به گزارش ایرنا ، در حجه الوداع، آخرین حج پیغمبر بزرگ اسلام (ص)؛ ایشان به امر خدا در روز 18 ذی الحجه پس از آنکه برای آخرین بار از طواف خانه خدا، کعبه به سوی مدینه (یثرب) بازمی گشتند، در سرزمین «غدیر خُم» توقف کردند؛ کسانی را که جلوتر رفته بودند بازخواندند و صبر کردند تا دیگران نیز برسند. این توقف، این ایستادن، این فراخوان به امر پروردگار یکتا برای کامل کردن رسالت آخرین فرستاده خدا در آخرین سفر حج ایشان بود چرا که اگر این امر را انجام نمی دادند، رسالت خود را تکمیل نکرده بودند. آری؛ روز 18 ذی الحجه سال دهم هجری قمری نزدیک به ظهر است که کاروان بزرگ پیامبر (ص) به منطقه «غدیر خم» رسیده است؛ در این هنگام حضرت محمد (ص) فرمودند: «ای مردم، دعوت کننده خدا را اجابت کنید که من پیام آور خدا هستم.» در این هنگام بود که ایشان به مُنادی فرمان داد که ندا برآورد که؛ «همه مردم متوقف شوند، آنها که پیش رفته اند بازگردند و آنان که پشت سر هستند، خود را سریع تر برسانند.» همچنین دستور دادند، کسی زیر درختان کهنسالی که در آنجا بود نرود و آن مکان برای برپایی جایگاه سخنرانی خالی بماند. حال همه متوقف شده اند. رسول خدا (ص) چهار نفر از اصحاب خاص خود؛ مقداد، سلمان، ابوذر و عمار را فرا می خوانند و به آنها دستور می دهند تا جایگاه سخنرانی را در کنار درختان کهنسال آماده سازنند و آنان از روانداز شتران و سایر مَرکب ها، منبری بلند ساختند و روی آن را با پارچه ای پوشاندند. به خاطر تعداد بسیار حاضران، «ربیعه» را که صدای رسایی داشت، انتخاب می کنند تا کلام آخرین پیغمبر خدا (ص) را برای کسانی که دورتر هستند، تکرار کند تا همگان این پیام مهم الهی را بشنوند. هنگام ظهر است، مردم برای برپایی نماز جماعت فراخوانده می شوند و مقابل منبر ساخته شده، با پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) نماز جماعت را اقامه می کنند. پس از نماز، رسول خدا (ص) از منبر بالا می روند و سپس حضرت علی (ع) را فرا می خوانند تا در سمت راست ایشان بر فراز منبر بایستند و حضرت محمد (ص) در حالی که دست راستش بر شانه امیرالمومنان علی (ع) قرار دارد، سخنرانی تاریخی خود را آغاز می کنند که بیش از یک ساعت طول می کشد. ایشان پس از حمد و ثنای یگانه خالق هستی، می فرمایند که باید فرمان مهمی درباره علی ابن ابی طالب ابلاغ کنم که اگر این پیام را نرسانم رسالت الهی را انجام نداده ام: «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ.» «ای پیامبر آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده است ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرسانده ‏ای و خدا تو را از [گزند] مردم نگاه می ‏دارد آری خدا گروه کافران را هدایت نمی ‏کند.» (قرآن کریم، سوره مائده، آیه 67) حال هنگام کامل کردن رسالت الهی است؛ پس دست امام علی (ع) را بلند می کنند و می فرمایند:«من کنت مولاه فهذا علی مولاه.» آری؛ رسول گرامی اسلام (ص) در این هنگام بازوی حضرت علی(ع) را گرفتند، بلند کردند و فرمودند: «ای مردم چه کسی از جان مردمان به ایشان از خودشان، سزاوارتر است؟»همه گفتند: خدای و رسول او بهتر می‏ دانند. پس پیامبر (ص) فرمودند: «خداوند مولا و سرور من است و من مولا و سرور مومنان هستم و بر مومنان از جانشان سزاوارترم. هر که را من مولا و سرورم پس علی نیز مولا و سرور اوست. (این سخن را سه بار و به نقل امام احمد حنبل چهار بار تکرار فرمودند.) آنگاه فرمودند: خدایا طرفدار کسی باش که طرفدار علی باشد و خصم آن باش که با او بستیزد. دوست بدار هر که او را دوست دارد و دشمن بدار هر که او را دشمن دارد و یاری کن هر که او را یاری کند و خوار بدار هر که او را خوار بدارد و بگردان حق را با او هر جا که او می‏ گردد. به هوش باشید باید هر کس در اینجا حاضر است، این سخن را به غایبان برساند.» این چنین شد که امام علی (ع) سرور و مولای همه ما شد و به خجستگی این روز بزرگ، عید سعید غدیر خم را جشن می گیریم و اعلام امامت و ولایت امیرمومنان (ع) را به یکدیگر شادباش می گوییم. اما آنچه که مهم تر از برگزاری این جشن هاست، فرهنگ و تفکر غدیر است، رسالت امروز ما، تبیین و گسترش فرهنگ غنی نبوی و علوی و شناساندن آن به همگان است؛ غدیر را باید شناخت و تفکر غدیر را جهانی کرد تا بشر راه سعادت خود را بیابد و به سرمنزل مقصود برسد.

گزارش از :عباس منجمی گیلانی