بیست و هفتم ذى الحجة

1 - مرگ مروان:

در اين روز در سال 133 ه ق مروان بن محمد بن مروان بن حكم معروف به مروان حمار آخرين خليفه بنى اميّه كشته شد، و دولت هزار ماهه بنى اميّه منقرض شد.

(تتمة المنتهى: ص 146. زاد المعاد: ص 304. فيض العلام: ص 131)

بخش پنجم: جمادى الاوّل:

در اين ماه تنها روزهاى 5، 6، 10، 13، 15، 25، 27، 29 مقارن وقايع مهمی از تاريخ است.

ولادت حضرت زينب سلام الله عليها خبر خوش اين ماه است. جنگ موته، جنگ جمل دو اتفاق مهم اين ماه است.
شهادت حضرت زهرا سلام الله عليها و تحويل پيراهن امام حسين عليه السلام به حضرت زينب سلام الله عليها دو واقعه جانسوز اين ماه است. وفات جناب عبد المطلب عليه السلام ، وفات محمّد بن عثمان عمرى نيز از حوادث اين ماه است و مرگ معاويه پسر يزيد پايان دهنده حكومت بنى اميّه است.

3 ربيع الاول
1 - تخريب كعبه توسط يزيد:

در سال 64 ه’ به دستور يزيد خانه كعبه را با منجنيق خراب كردند.
(تتمة المنتهى: ص 63. فيض العلام: ص 203)
اين فاجعه يازده روز قبل از هلاكت يزيد به وقوع پيوست.

دوم صفر
1 - مجلس يزيد

در اين روز بنابرنقلى اسراى آل رسول را وارد مجلس يزيد كردند.
(قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 353)
جا دارد فكر كنيم چه كسانى را با چه حالتى وارد بر چگونه مجلسى كردند ؟

ششم محرم الحرام : تراكم لشكر يزيد در كربلا

در اين روز لشكر زيادى براى جنگ با حضرت اباعبدالله عليه السلام جمع شدند.

(الوقايع و الحوادث: ج 2، ص 153)

سوم محرم : نامه امام حسين عليه السلام براى اهل كوفه

در اين روز امام حسين عليه السلام براى بزرگان كوفه نامه‏ ای نوشتند و آن را به قيس بن مسهّر صيداوى دادند كه به كوفه برساند. مأمورين در بين راه قيس را گرفتند، و پس از آنكه او بر ضد يزيد و ابن زياد سخن گفت، او را به شهادت رساندند.

(قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص 41)

یکم محرم الحرام : قيام مردم مدينه بر عليه يزيد

در اين روز در سال 63 ه ق مردم مدينه براى قيام عليه يزيد حركت كردند. قضيه از آنجا آغاز شد كه جمعى از اهالى مدينه به رهبرى عبدالله بن حنظله به شام رفتند و دستگاه يزيد و شرابخوارى و قماربازى و سگ بازى او را ديدند، و به مدينه بازگشته و مردم را از وضع فساد دربار اموى آگاه ساختند. با شنيدن اين اخبار همگان بر خلع يزيد اتفاق نمودند، و به سرپرستى عبدالله عليه يزيد قيام نمودند و افراد اموى ساكن مدينه را بيرون كردند. لشكر شام پس از اطلاع از اين قيام به طرف مدينه حركت كرد و واقعه حرّه پيش آمد.

(الوقايع و الحوادث، ج 2، ص 49)