(كشف الغمة: ج 1، ص 14. اعلام الورى: ج 1، ص 42. تهذيب: ج 6، ص 2. زاد المعاد: ص 345. توضيح المقاصد: ص 9. مصباح المتهجد: ص 733. العدد القوية: ص 110. مصارع الشهداء و مقاتل السعداء: ص 23. فيض العلام: ص 220. بحار الانوار: ج 17، ص 280، ج 55، ص 361، ج 95، ص 194)
نام آن حضرت محمّد صلّى الله عليه و آله، و كنيه ايشان ابوالقاسم است. نام پدر آن حضرت عبدالله ، و نام مادر آن حضرت آمنه بنت وهب است.
(اعلام الورى: ج 1، ص 44 43. كشف الغمة: ج 1، ص 15. مسار الشيعه: ص 30)
هنگام ولادت، نور از پيشانى آن حضرت لامع بود و بوى مشك از ايشان ساطع می ‏گشت. نورى در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گرديد. تخت پادشاهان سرنگون شد، و همه آنان در آن روز لال بودند و نمی ‏توانستند سخن بگويند.
ملائكه مقرب و ارواح اصفياى پيامبران در هنگام ولادت آن حضرت حضور يافتند، و رضوان خازن بهشت با حوريان نازل شدند، و ابريقها و تشت‏ها از طلا و نقره و زمرد بهشت حاضر كردند و براى حضرت آمنه شربتها از بهشت آوردند كه او آشاميد. آن حضرت را بعد از ولادت به آبهاى بهشت غسل دادند و به عطرهاى فردوس معطر كردند.
(حق اليقين: ص 27)
معجزات ولادت حضرت:
در روز ولادت آن حضرت هر بتى كه در هر جاى عالم بود به رو در افتاد و چهارده كنگره از ايوان كسرى فرو ريخت. درياچه ساوه كه آن را می ‏پرستيدند خشك و بدل به نمكزار شد. در وادى ساوه كه سالها بود كسى در آن آب نديده بود آب جارى شد. آتشكده فارس كه هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم كاهنان و سحر ساحران باطل گرديد، و طاق كسرى از ميان به دو نيم شد كه تا امروز نمايان است.
(قلائد النحور: ج ربيع الاول، ص 100)
هنگام ولادت آن حضرت اين ندا از آسمان شنيده شد: «جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل كان زهوقاً».
(سوره اسراء: آيه 84. قلائد النحور: ج ربيع الاول، ص 101)
خصوصيات حضرت:
هرگز مگس بر بدن مبارك آن حضرت نمی ‏نشست و هرگاه چشم مباركش خواب بود دلش بيدار بود، و می ‏ديد و می ‏شنيد چنانكه در بيدارى می ‏ديد و می ‏شنيد. حضرت از قفاى خود چنان می ‏ديد كه از پيش روى می ‏ديد.
بر هر حيوانى كه سوار می ‏شد هرگز پير و لاغر نمی ‏شد.
(قلائد النحور: ج ربيع الاول، ص 110)
آن حضرت حمارى به نام يعفور داشتند. هر زمان كه فرمان می ‏داد فلان مرد را حاضر كن، به در خانه‏اش می ‏رفت و سر بر در می ‏كوفت و به اشاره او را حاضر می ‏ساخت.
(قلائد النحور: ج ربيع الاول، ص 112)
از خصوصيات ولادت پيامبر صلّى الله عليه و آله آن بود كه ختنه كرده و ناف بريده و پاك از آلايش خون و غيره متولد شد. همچنين در وقت ولادت از پا به زمين آمد نه از سر. هنگام ولادت رو به كعبه به سجده افتاد، و چون سر از سجده برداشت دست به سوى آسمان بلند كرد و به وحدانيت خدا و رسالت خود اقرار نمود، و سپس نورى از او ساطع گرديد كه مشرق و معرب عالم را روشن نمود.
(حق اليقين: ص 26)
معجزات حضرت:
پيامبر صلّى الله عليه و آله معجزات بسيارى داشت كه از جمله آنها نمونه های زير است.
(حق اليقين: ص 26 - 27)
1 - مستجاب شدن دعاى آن حضرت در زنده شدن مردگان و بينا شدن كوران و شفا يافتن بيماران.
2 - سخن گفتن آن حضرت با حيوانات.
3 - آگاهى بر همه لغتها و قدرت بر سخن گفتن به همه آنها.
4 - مهر نبوّت بر پشت مباركش جا گرفته بود و نور آن بر نور آفتاب زيادتى می ‏كرد.
5 - آب از ميان انگشتان مباركش جارى شد، به قدرى كه جمع بسيارى سيراب شدند.
6 - سنگريزه در دست مباركش تسبيح می ‏گفت و مردم می ‏شنيدند.
7 - وجود مقدسش در آفتاب سايه‏اى نداشت.
8 - هرگاه آب دهان مبارك به چاهى می ‏افكند در آن چاه بركت به هم می ‏رسيد و پر از آب می ‏شد. آب دهان مبارك را به هر صاحب دردى می ‏ماليد شفا می ‏يافت.
9 - دست مبارك آن حضرت به هر طعامی كه می ‏رسيد با بركت می ‏شد و از طعام كم جماعت كثير را سير می ‏كرد.
10 - هرگاه بر زمين نرم راه می ‏رفت جاى پايش نمی ‏متند، و هنگامی كه بر سنگ سخت راه می ‏رفت اثر پاى مباركش می ‏ماند.
روز ولادت حضرت روز شريف و با بركتى است كه از قديم الايام صالحين از آل محمد صلّى الله عليه و آله حرمت آن را نگه داشته‏اندو حق اين روز را ادا كرده و روزه گرفته‏اند. كسى كه 17 ربيع الاول را روزه بگيرد خداوند متعال ثواب يك سال روزه را به او می دهد. در اين روز صدقه دادن و زيارت مشاهد مشرفه و انجام خيرات و مسرور كردن اهل ايمان مستحب است.
(مسار الشيعه: ص 30)
4 - ولادت امام صادق عليه السلام:
در 17 ربيع الاول سال 83 ه’ ولادت با سعادت امام جعفر صادق عليه السلام در مدينه منوّره اتفاق افتاده است.
(اعلام الورى: ج 1، ص 514. ارشاد: ج 2، ص 179. تاريخ الائمة: ص 10. مسار الشيعة: ص 30. توضيح المقاصد: ص 9. بحار الانوار: ج 95، ص 194. العدد القوية: ص 147. فيض العلام: ص 222)
نام مبارك آن حضرت جعفر و كنيه شريفش ابوعبدالله و لقب نورانى حضرت صادق است. پدر بزرگوارش امام محمد باقر عليه السلام ‏و مادر گرامی آن حضرت جناب امّ فروه است كه امام صادق عليه السلام در باره ايشان می ‏فرمايند: «مادرم از بانوان پرهيزكار و با ايمان و نيكوكار بود».
(كافى: ج 1، ص 472)
امام صادق عليه السلام هفت پسر و سه دختر داشتند كه عبارتند از امام موسى كاظم عليه السلام، اسماعيل، عبدالله ، محمّد ديباج‏اسحاق ، على عريضى، عباس، ام فروة، اسماء، فاطمه.
(مناقب: ج 4، ص 280)
در شمايل آن حضرت گفته‏ اند: آن حضرت ميانه قد و افروخته رو و سفيد بدن و كشيده بينى و موهاى ايشان سياه و مجعّد و بر گونه شان خال سياهى بود.
(منتهى الامال: ج 2، ص 121)