محتواى آن چنين بود كه نگذارد خلافت و امامت مسلمين بعد از پيامبر صلّى الله عليه و آله به على بن ابى طالب عليه السلام برسد، و بر اساس آن مقدمات و زمينه‏هاى غصب خلافت و گرفتن بيعت از آن حضرت به هر صورت ممكن را فراهم نمودند. با نوشتن آن صحيفه اساس ظلم و ستم به اهل بيت عليهم السلام را بنا نهادند، كه به فرموده امام صادق عليه السلام: «اذا كتب الكتاب قتل الحسين عليه السلام»
(بحار الانوار: ج 24، ص 366، ج 28، ص 123، ج 31، ص 635. تفسير نور الثقلين: ج 4، ص 616. تأويل الايات: ج 2، ص 672)
«هنگا می كه صحيفه ملعونه نوشته شد امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد».

2 - وفات ماريه قبطيه:

در ماه محرم سال 15 ه ق (يا 16 ه ق) ماريه قبطيه رحلت فرمود.
(رياحين الشريعين: ج 2، ص 342. البداية و النهاية: ج 5، ص 326)
ماريه دختر شمعون قبطى بود كه همراه با خواهرش شيرين و يك خواجه كه برادر ماريه به نام ماپور بود و هزار مثقال طلاو بيست جامه حرير و درازگوشى به نام يعفور و قاطرى به نام دلدل، در سال هفتم از سوى پادشاه اسكندريه به رسم هديه خدمت رسول خدا صلّى الله عليه و آله فرستاده شد.
پيامبر صلّى الله عليه و آله ماريه را به همسرى خود برگزيد، و در محله «عاليه» كه آن را «مشربه ام ابراهيم» می ‏گويند منزلى براى آن حضرت تهيه كرد و خداوند جناب ابراهيم عليه السلام را از اين بانو به آن حضرت عنايت فرمود.
حضرت امیرلمومنین عليه السلام به خاطر ولادت ابراهيم عليه السلام بسيار اظهار سرور می ‏فرمود و به آنان خدمت می ‏نمود، و بدين جهت عايشه از حضرت امیرلمومنین بسيار ناراحت و ملول بود.
(شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: ج 9، ص 195)
از عايشه نقل شده كه می ‏گفت: «من به ماريه حسد می ‏بردم، چون زنى بسيار زيبا بود.
(رياحين الشريعه: ج 2، ص 342. الطبقات الكبرى: ج 8، ص 213. الاصابة: ص 311)
سرانجام اين حسادت باعث شد كه تهمتى به جناب ماريه زد و آيه ای در تقبيح اين كار عايشه نازل شد، كه در تفاسير شيعه و سنّى به تفصيل توضيح داده شده است. جناب ماريه بعد از پيامبر صلّى الله عليه و آله در مدينه طيّبه رحلت فرمود.