ثانیا: گرفتن این حلال وحرام از غیر طریق اهل بیت علیهم السلام، باطل و خلاف اعتقاد غدیری می باشد و اعتقاد به غدیر و قبول ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و گفتن: « اشهد ان علیا ولی الله » یعنی آنچه خداوند در حلال و حرام نظر دارد آن است که شما اهل بیت علیهم السلام بیان می فرمائید.
ثالثا: خداوند عمل به تکلیف را طبق دستور و حکم خویش از مکلّف می خواهد و اطمینان برای انجام وظیفه ا ی درست وقتی حاصل می شود که دقیقا آنچه خداوند می خواهد را عمل نمائیم .
لذا خداوند برای بعد از پیامبرش در روز غدیر این مسئله را حل و آسان نمود و منظور خویش از حلال و حرام و علم به آن را که در وجود رسول خویش قرار داده بود به امر خود و بواسطه ی پیامبرش در وجود وصی ایشان و امام مبین یعنی امیرالمؤمنین علی علیه السلام قرار داد.

بنابراین بعد ازغدیر، بشریت دیگر نباید در مورد سعادت دنیوی و اخروی نگران چیزی باشد چون امام مبین در نص صریح پیامبر صلی الله علیه وآله و کلام خداوند در قرآن مشخص شده بود و جای هیچ گونه سوال و ابهامی را باقی نگذاشته بود و مردم نیز بعد از رسول خدا صلی الله علیه وآله باید با رجوع و پیروی از امام مبین، خوشبختی دنیا و آخرتشان را تضمین می نمودند لکن با غصب خلافت و روگردانی مردم از امیرالمؤمنین علی علیه السلام ، این مسئله 25 سال دچار انحراف گردید و عالم به تمام علوم حلال و حرام الهی خانه نشین گردید و مردم بدون اطاعت و بهره مندی از امام مبین و با پیروی از امامان ضلالت، خود شخصا راه شقاوت و بدبختی را پیش گرفتند و تا به امروز حلال و حرام خداوند را به اختلاف کشاندند .
حال آنکه پیامبر صلی الله علیه وآله رسما امام مبین تأیید شده از طرف خداوند در سوره «یس» را به آنها معرفی کرده و وظیفه ی مردم را در قبال ایشان بیان نمودند آنجا که در روز غدیر در خطبه ی خویش فرمودند:
«لا حَلالَ اِلّا ما اَحَلَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ هُمْ، وَ لا حَرامَ اِلّا ما حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَيْكُمْ...حلالی نیست، مگر آن چه خدا و رسول او و امامان حلال دانند؛ و حرامی نیست مگر آن چه آنان حرام دانند»
«الَّذی ذَکَرَهُ اللّه فِی سُورَةِ یس: وَ کُلَّ شَي‌ءٍ اَحصَیناهُ فی امامٍ مُبین...خداوند او را در سوره ی یاسین یاد کرده که: «و دانش هر چیز را در امام روشنگر برشمرده ایم...»»

نتایج حاصل ازاین موضوع:

1- تعیین حلال و حرام فقط بدست خداوند و رسولش بوده و تبیین آن نیز بدست اوصیاء رسول خدا می باشد و مردم در این مسئله نقشی ندارند.

2- بیان حلال و حرام ، علمی است که خداوند به پیامبرش و ایشان نیز به جانشینان خود داده اند.

3- امیرالمؤمنین علیه السلام و یازده فرزند ایشان تا به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف امامان مبین بوده و این مطلب را صریحا خداوند در قرآن در سوره یس در آیه «وَ کُلَّ شَي‌ءٍ اَحصَیناهُ فی امامٍ مُبین» تائید نموده است.

4- گرفتن حلال و حرام الهی فقط از طریق اهل بیت علیهم السلام صحیح بوده و راه غیر آن باطل است همانگونه که پیامبر صلی الله علیه وآله فرمودند: «فَلَا تَضِلُّوا عَنْهُ وَ لَا تَنْفِرُوا مِنْهُ وَ لَا تَسْتَنْكِفُوا مِنْ وَلَايَتِهِ....هان مردمان! از علی رو برنتابید. و از امامتش نگریزید. و از سرپرستی اش رو برنگردانید»

برگرفته از کتاب شرح موضوعی خطبه غدیر (محمدرضا شریفی)