اولين بارى كه غدير به صورت دهه برگزار شد، در سال ۱۳۸۱ش در مسجد جامع آقا نور اصفهان بود. اين مراسم از روز نهم ذى الحجه (روز عرفه) با قرائت دعاى عرفه آغاز شد. آنگاه از عيد قربان تا عيد غدير به عنوان يك دهه، شب ها با بيان معارف غدير و مناقب اميرالمؤمنين عليه السلام برگزار گرديد. صبح عيد غدير مراسم دعاى ندبه برقرار شد و آنگاه قرعه كشى بين كسانى كه نام آنان «على» بوده انجام گرفت و جوايزى اهدا گرديد. در آن ده شب با وجود سردى هوا و بارش زياد برف و مشكلات رفت و آمد، استقبال فوق انتظار مردم شگفت انگيز بود.
از بركات همان مراسم، امروزه افراد و گروه هاى مختلفى از چند ماه به عيد غدير مانده به صورت خود جوش به استقبال آن مى روند، و فكر و ذهن و نيروهاى خود را متمركز در برگزارى گسترده و منظم و پرمحتواى جشن هاى غدير مى نمايند. طبيعى است كه با اين نشاط ولايت، به شكل هاى مختلفى قشرهاى مختلف جامعه را نيز درگير جشن هاى غدير مى نمايند.
نتيجه بعدى كه مشهود است آنكه بسيارى از ارگان ها و مؤسسات و مراكزى كه به ظاهر با كار فرهنگى براى غدير آشنايى نداشته اند، با مشاهده حركت رو به رشد در تبليغ غدير پا در اين عرصه گذاشته و سعى نموده اند به هر نحوى نيروهاى مجموعه خود و خانواده هايشان را در اين فيض الهى سهيم نمايند، و به فرمايش پيامبرصلى الله عليه وآله در لزوم تبليغ غدير جامه عمل بپوشانند، كه فرزندان را و سپس همه مردم را دعوت به مشاركت در تبليغ غدير كرده فرمود:
فَلْيُبَلِّغِ الحاضِرُ الغائِبَ وَ الوالِدُ الوَلَدَ اِلى يَومِ القِيامَةِ .
پس حاضران به غايبان و پدران به فرزندان تا روز قيامت برسانند.(خطبه غدير: بخش۶)
حضور پر شور مردم در آن سال، از يك سو ما را به تكرار آن مراسم در سال هاى بعد با پيش بينى هاى گسترده تر وا داشت؛ و از سوى ديگر جرقه اى شد براى تأسيس مركزى كه بتواند با تأمين نيازهاى معنوى و علمى و مادى چنين مراسمى، گام هاى اساسى در راه تبليغ غدير بردارد.