۱ . علی (علیه السلام) یا در لشکر اسامه شرکت کرده، که در این صورت به امامت ابوبکر اعتراف کرده است. چون سربازِ فرماندهی شده که ابوبکر او را تعیین کرده است.

۲. یا شرکت نکرده که در این صورت، مشمول همان دروغی می شود که ساخته اند.

پاسخ:

اولًا:

باید گفت شیعیان این حدیث را نساخته‏ اند، بلکه آن را علماى اهل سنت نقل کرده‏ اند و شیعه به نقل آن‏ها اعتماد نموده و سخن گفته ‏اند.
حدیث یاد شده را ابوبکر احمدبن عبدالعزیز جویرى در کتاب «السقیفه والفدک» و شهرستانى در ملل و نحل‏ «۱» و ایجى در «مواقف» آورده ‏اند و غیر از او، ابن ابى الحدید و دیگران نیز آن را روایت کرده ‏اند.

ثانیاً:

پیامبر گرامى به اسامه مأموریت داد و بزرگان صحابه را زیر فرماندهى او قرار داد. در این هنگام زمزمه شکایت و اعتراض به پیامبر صلى الله علیه و آله‏ بلند شد که چرا یک جوان را سرپرست بزرگسالان کرده است. پیامبر در پاسخ گفت: این مطلب تازگى ندارد. در جنگ موته وقتى پدر او را فرمانده ساختم نیز اعتراض کردید. بالأخره به اسامه مأموریت داد هرچه زودتر مدینه را ترک کند و فرمود: لعنت خدا بر کسانى‏که از رفتن تخلف کنند. حال ببینید چه کسانى تخلف کردند. همین قدر یادآور مى‏شویم که امیرمؤمنان پرستار پیامبر صلى الله علیه و آله و مراقب درون خانه آن حضرت بود. او مأموریتى براى رفتن نداشت.
احمدبن عبدالعزیز جوهرى در کتاب «السقیفه» با سند خود چنین نقل مى‏کند که: پیامبر صلى الله علیه و آله اسامه را مأمور جهاد با رومیان کرد. وى و یارانش در حال آماده شدن براى حرکت بودند که پیامبر صلى الله علیه و آله از هوش رفت. سپس به هوش آمد و از حرکت اسامه سؤال کرد. گفتند در حال آماده شدن هستند. فرمود: هر چه زودتر سپاه را اعزام کنید. خداوند لعنت کند کسانى را که از سپاه اسامه عقب بمانند.
وى با پرچمى که یاران پامبر صلى الله علیه و آله پیش روى او بودند، از مدینه خارج شد و در لشکرگاه مدینه به نام «جرف» فرود آمد، در حالى که ابوبکر و عمر و اکثر مهاجران و برخى سران انصار؛ مانند اسیدبن حضیر و بشیر بن سعد در رکاب او بودند. ناگهان مردى از مدینه خود را به لشگرگاه رساند و گفت: پیامبر خدا در حال مرگ است. آنان بى‏درنگ به مدینه بازگشتند و اسامه را تنها گذاشتند.

حال چه کسانى مشمول این حدیث هستند؟

این که مى‏گوید: شیعیان این حدیث را درست کرده‏اند تا خلفا را لعن کنند، جریان درست به عکس است، بلکه حدیث بهترین دلیل بر بیزارى از کسانى است که از دستور پیامبر صلى الله علیه و آله تخلف کردند، متخلف هرکه می‏خواهد باشد.
دستور پیامبر صلى الله علیه و آله براى این بود که به هنگام رحلت وى، مدینه خلوت باشد و افرادى که مى‏توانند در مدینه وصیت پیامبر خدا را نادیده بگیرند از مدینه دور باشند و لذا میبینیم شخصیت‏هایى را که در سقیفه، بازیگر و صحنه گردان بودند، در سپاه اسامه قرار داد. از مهاجر ابوبکر و عمر، و از انصار اسید بن حضیر و بشیر بن سعد، که هر چهار نفر در سقیفه زمام خلافت را به دست ابوبکر سپردند.

(۱). ملل و نحل، ج ۱، مقدمه چهارم، ص ۲۳؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج ۲، ص ۲۰؛ المواقف، ج ۳، ص ۶۵۰

واحد پاسخگویی به سوالات